سوره حشر: تفاوت میان نسخه‌ها
(←لید) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سوره حشر'''، پنجاه و نهمین [[سوره]] از [[قرآن]] است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، [[سوره ق]] و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجسته‌ترین آیه‌های این سوره می‌توان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ نامه علوم قرآن|سال=1394|مکان=|ناشر=پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی|پیوند=https://lib.eshia.ir/26683/1/2822/سوره_حشر|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=دفتر تبلیغات اسلامی|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|فصل=سوره حشر}}</ref> شش سوره در قران به [[مسبحات]] (با تسبیح آغاز می شوند) شش گانه معروف هستند، که یکی از آن ها سوره حشر هست، و ما بقی شامل سوره های: [[سوره صف|صف]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره اعلی|اعلی]]، [[سوره تغابن|تغابن]]، [[سوره جمعه|جمعه]] می باشند.<ref>{{پک|مرتضی جوادی آملی|ف=نشریه پاسدار اسلام|4=1376|ش=183 | '''سوره حشر'''، پنجاه و نهمین [[سوره]] از [[قرآن]] است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، [[سوره ق]] و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجسته‌ترین آیه‌های این سوره می‌توان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ نامه علوم قرآن|سال=1394|مکان=|ناشر=پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی|پیوند=https://lib.eshia.ir/26683/1/2822/سوره_حشر|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=دفتر تبلیغات اسلامی|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|فصل=سوره حشر}}</ref> شش سوره در قران به [[مسبحات]] (با تسبیح آغاز می شوند) شش گانه معروف هستند، که یکی از آن ها سوره حشر هست، و ما بقی شامل سوره های: [[سوره صف|صف]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره اعلی|اعلی]]، [[سوره تغابن|تغابن]]، [[سوره جمعه|جمعه]] می باشند.<ref>{{پک|مرتضی جوادی آملی|ف=نشریه پاسدار اسلام|4=1376|ش=183}}</ref> | ||
==علت نام گذاری== | ==علت نام گذاری== | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۰
سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره از قرآن است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، سوره ق و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجسته‌ترین آیه‌های این سوره می‌توان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.[۱] شش سوره در قران به مسبحات (با تسبیح آغاز می شوند) شش گانه معروف هستند، که یکی از آن ها سوره حشر هست، و ما بقی شامل سوره های: صف، حدید، اعلی، تغابن، جمعه می باشند.[۲]
علت نام گذاری
این سوره از یک واقعه برداشت شده است، در واقع پس از خیانت و نقض پیمان بنی‌نضیر، که مسلمانان آن‌ها را از اطراف مدینه بیرون راندند؛ لذا نام دیگر این سوره «بنی‌نضیر» است.[۱]
ترتیب و محل نزول
فضیلت ها
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: " هر كس سوره حشر را بخواند تمام بهشت و دوزخ و عرش و كرسى و حجاب و آسمان ها و زمين هاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشيد و ماه و فرشتگان همگى بر او رحمت مى‌فرستند، و براى او استغفار مى‌كنند، و اگر در آن روز يا در آن شب بميرد شهيد مرده است".[۳]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۴). «سوره حشر». فرهنگ نامه علوم قرآن. پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
- ↑ مرتضی جوادی آملی، {{{2}}} و {{{3}}}، «نشریه پاسدار اسلام».
- ↑ ناصر و مکارم شیرازی، تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه، ۲۳: ۴۸۱.