سوره حشر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سوره حشر'''، پنجاه و نهمین [[سوره]] از [[قرآن]] است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، [[سوره ق]] و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجسته‌ترین آیه‌های این سوره می‌توان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ نامه علوم قرآن|سال=1394|مکان=|ناشر=پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی|پیوند=https://lib.eshia.ir/26683/1/2822/سوره_حشر|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=دفتر تبلیغات اسلامی|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|فصل=سوره حشر}}</ref> شش سوره در قران به [[مسبحات]] (با تسبیح آغاز می شوند) شش گانه معروف هستند، که یکی از آن ها سوره حشر هست، و ما بقی شامل سوره های: [[سوره صف|صف]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره اعلی|اعلی]]، [[سوره تغابن|تغابن]]، [[سوره جمعه|جمعه]] می باشند.<ref>{{ | '''سوره حشر'''، پنجاه و نهمین [[سوره]] از [[قرآن]] است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، [[سوره ق]] و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجسته‌ترین آیه‌های این سوره می‌توان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ نامه علوم قرآن|سال=1394|مکان=|ناشر=پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی|پیوند=https://lib.eshia.ir/26683/1/2822/سوره_حشر|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=دفتر تبلیغات اسلامی|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|فصل=سوره حشر}}</ref> شش سوره در قران به [[مسبحات]] (با تسبیح آغاز می شوند) شش گانه معروف هستند، که یکی از آن ها سوره حشر هست، و ما بقی شامل سوره های: [[سوره صف|صف]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره اعلی|اعلی]]، [[سوره تغابن|تغابن]]، [[سوره جمعه|جمعه]] می باشند.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی۱=جوادی آملی|نام۱=مرتضی|تاریخ=1376|عنوان=تفسیر سوره حشر|پیوند=https://ensani.ir/fa/article/137529/%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%AD%D8%B4%D8%B1#:~:text=%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%20%D8%A7%D8%B5%D9%84%D9%89%20%D8%A7%DB%8C%D9%86%20%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87%20%D9%87%D9%85,%D9%88%20%D9%86%D9%87%20%D8%A8%D9%87%20%D9%81%DA%A9%D8%B1%20%DA%A9%D9%81%D8%A7%D8%B1|ژورنال=نشریه پاسدار اسلام|شماره=صدو هشتاد و سه و صد و هشتاد و چهار|صفحات=۲۱۵–۲۳۳}}</ref> | ||
==علت نام گذاری== | ==علت نام گذاری== | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۶
سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره از قرآن است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، سوره ق و آیه ۲ حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، از برجسته‌ترین آیه‌های این سوره می‌توان به هفت آیه آخر آن اشاره کرد.[۱] شش سوره در قران به مسبحات (با تسبیح آغاز می شوند) شش گانه معروف هستند، که یکی از آن ها سوره حشر هست، و ما بقی شامل سوره های: صف، حدید، اعلی، تغابن، جمعه می باشند.[۲]
علت نام گذاری
این سوره از یک واقعه برداشت شده است، در واقع پس از خیانت و نقض پیمان بنی‌نضیر، که مسلمانان آن‌ها را از اطراف مدینه بیرون راندند؛ لذا نام دیگر این سوره «بنی‌نضیر» است.[۱]
ترتیب و محل نزول
فضیلت ها
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: " هر كس سوره حشر را بخواند تمام بهشت و دوزخ و عرش و كرسى و حجاب و آسمان ها و زمين هاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشيد و ماه و فرشتگان همگى بر او رحمت مى‌فرستند، و براى او استغفار مى‌كنند، و اگر در آن روز يا در آن شب بميرد شهيد مرده است".[۳]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۴). «سوره حشر». فرهنگ نامه علوم قرآن. پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
- ↑ جوادی آملی، مرتضی (۱۳۷۶). «تفسیر سوره حشر». نشریه پاسدار اسلام (صدو هشتاد و سه و صد و هشتاد و چهار): ۲۱۵–۲۳۳.
- ↑ ناصر و مکارم شیرازی، تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه، ۲۳: ۴۸۱.