کاربر:Nightingale/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها
Nightingale (بحث | مشارکتها) (تصحیح چیدمان تیترهای مقاله) |
Nightingale (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
* ضرورت و فایده علم امام | * ضرورت و فایده علم امام | ||
< | حدود علم امام را باید در محدوده علوم نبوت و انجام مسئولیت رسالت از جانب خدا و هدایت هاى ضرورى بشر دانست، از «برهان لطف» چنین استفاده مىشد که چون بشر از راه تأمین سعادت نفسانى و اخروى خود آگاه نیست به هدایتهاى الهى و ارسال پیامبران نیاز دارد. بنابراین پیامبر مجموع آنچه را که مردم در پیمودن راه بندگى نیاز دارند از جانب خدا دریافت مىکند و در اختیار آنان قرار مىدهد، امام نیز چون جانشین پیامبر و ادامه دهنده راه اوست باید آنها را بداند.<ref>https://www.ibrahimamini.com/fa/node/500</ref> | ||
علوم اسلامی از پیامبر اسلام؛ محمد بن عبدالله به علی بن ابیطالب رسیده و از ایشان به امامان بعد در تمام ادوار ائمه منتقل شده است. علم | علوم اسلامی از پیامبر اسلام؛ محمد بن عبدالله به علی بن ابیطالب رسیده و از ایشان به امامان بعد در تمام ادوار ائمه منتقل شده است. علم امام یک علم خطاناپذیر از هر امامی به امامان بعد رسیده است.<ref>امامت و رهبری؛ مرتضی مطهری، ج۱، ص52.</ref> | ||
انواع علم | * انواع علم غیب<ref>https://hawzah.net/fa/Magazine/View/89/3475/16464/</ref> | ||
در روایتی از امام باقر دو گونه علم برای ذات خداوند ذکر شده است: | |||
«ان لله تعالی علما خاصا و علما عاما» خداوند دو نوع علم دارد: علم مخصوص و علم عام . | |||
«فاما العلم الخاص فالعلم الذی لم یطلع علیه ملائکته المقربین و انبیائه المرسلین» علم خاص او علمی است که حتی ملائکه مقرب درگاهش و انبیاء که فرستاده او به سوی بندگان هستند از آن بی اطلاع اند .» | |||
«و اما علمه العام فانه علمه الذی اطلع علیه ملائکته المقربین و ابنیائه المرسلین و قد وقع الینا من رسول الله» اما علم عامش همان علمی است که ملائکه مقرب و پیامبران مرسل از آن مطلع هستند و همان علم از ناحیه پیامبر اکرم به ما رسیده است .»<ref>التوحید، ص 138، ح 14</ref> | |||
در آیه ای از قرآن نیز آمده: «و ما کان الله لیطلعکم علی الغیب ولکن الله یجتبی من رسله من یشاء»<ref>سوره آل عمران، آیه179</ref> همواره خداوند شما را به غیب آگاه نمی ساخته ولی از پیامبران کسانی را که بخواهد انتخاب می کند .» | |||
براین اساس است که پذیرش آگاهی معصومان از غیب به اذن خداوند از بدیهی ترین و مستدل ترین عقائد پیروان اهل بیت است . | |||
نمونه ای از شبهات علم امام: | نمونه ای از شبهات علم امام: | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۷
شبهات علم امام
- ضرورت و فایده علم امام
حدود علم امام را باید در محدوده علوم نبوت و انجام مسئولیت رسالت از جانب خدا و هدایت هاى ضرورى بشر دانست، از «برهان لطف» چنین استفاده مىشد که چون بشر از راه تأمین سعادت نفسانى و اخروى خود آگاه نیست به هدایتهاى الهى و ارسال پیامبران نیاز دارد. بنابراین پیامبر مجموع آنچه را که مردم در پیمودن راه بندگى نیاز دارند از جانب خدا دریافت مىکند و در اختیار آنان قرار مىدهد، امام نیز چون جانشین پیامبر و ادامه دهنده راه اوست باید آنها را بداند.[۱]
علوم اسلامی از پیامبر اسلام؛ محمد بن عبدالله به علی بن ابیطالب رسیده و از ایشان به امامان بعد در تمام ادوار ائمه منتقل شده است. علم امام یک علم خطاناپذیر از هر امامی به امامان بعد رسیده است.[۲]
- انواع علم غیب[۳]
در روایتی از امام باقر دو گونه علم برای ذات خداوند ذکر شده است:
«ان لله تعالی علما خاصا و علما عاما» خداوند دو نوع علم دارد: علم مخصوص و علم عام .
«فاما العلم الخاص فالعلم الذی لم یطلع علیه ملائکته المقربین و انبیائه المرسلین» علم خاص او علمی است که حتی ملائکه مقرب درگاهش و انبیاء که فرستاده او به سوی بندگان هستند از آن بی اطلاع اند .»
«و اما علمه العام فانه علمه الذی اطلع علیه ملائکته المقربین و ابنیائه المرسلین و قد وقع الینا من رسول الله» اما علم عامش همان علمی است که ملائکه مقرب و پیامبران مرسل از آن مطلع هستند و همان علم از ناحیه پیامبر اکرم به ما رسیده است .»[۴]
در آیه ای از قرآن نیز آمده: «و ما کان الله لیطلعکم علی الغیب ولکن الله یجتبی من رسله من یشاء»[۵] همواره خداوند شما را به غیب آگاه نمی ساخته ولی از پیامبران کسانی را که بخواهد انتخاب می کند .»
براین اساس است که پذیرش آگاهی معصومان از غیب به اذن خداوند از بدیهی ترین و مستدل ترین عقائد پیروان اهل بیت است .
نمونه ای از شبهات علم امام:
ازدواج حسن بن علی با جعده با وجود علم
سم خوردن امام با وجود علم نوعی خودکشی
پانویس
- ↑ https://www.ibrahimamini.com/fa/node/500
- ↑ امامت و رهبری؛ مرتضی مطهری، ج۱، ص52.
- ↑ https://hawzah.net/fa/Magazine/View/89/3475/16464/
- ↑ التوحید، ص 138، ح 14
- ↑ سوره آل عمران، آیه179