آیه ۴۰ سوره نازعات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۰ سوره نازعات''' چهلمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، دو شرط بهشتی شدن [[مؤمنان]] بیان شده که شرط اول | '''آیه ۴۰ سوره نازعات''' چهلمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، دو شرط بهشتی شدن [[مؤمنان]] بیان شده که شرط اول بهشتی شدن «خوف» ناشی از «معرفت» و شناختن مقام پروردگار است. ترسیدن از مخالفت با فرمان او، در اینجا شرط دوم برای رسیدن به [[بهشت]] و پاداش‌های الهی دانسته شده است. مواقف [[قیامت]]، [[علم خداوند]] و مقام مراقبت او و مقام [[عدالت]] خدا تفاسیری هستند که [[تفسیر قرآن|مفسران]] در تفسیر «مقام ربّ» در آیه مذکور ارائه کرده‌اند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، دو شرط بهشتی شدن مؤمنان بیان شده که شرط اول | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، دو شرط بهشتی شدن مؤمنان بیان شده که شرط اول بهشتی شدن «خوف» ناشی از «معرفت» و شناختن مقام پروردگار است. ترسیدن از مخالفت با فرمان او، در اینجا شرط دوم برای رسیدن به بهشت و پاداش‌های الهی دانسته شده است. مواقف قیامت، علم خداوند و مقام مراقبت او و مقام عدالت خدا تفاسیری هستند که مفسران در تفسیر «مقام ربّ» در آیه مذکور ارائه کرده‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۷–۱۰۸|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نازعات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۶ | ||||
| شماره آیه | ۴۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۰ سوره نازعات چهلمین آیه از هفتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، دو شرط بهشتی شدن مؤمنان بیان شده که شرط اول بهشتی شدن «خوف» ناشی از «معرفت» و شناختن مقام پروردگار است. ترسیدن از مخالفت با فرمان او، در اینجا شرط دوم برای رسیدن به بهشت و پاداش‌های الهی دانسته شده است. مواقف قیامت، علم خداوند و مقام مراقبت او و مقام عدالت خدا تفاسیری هستند که مفسران در تفسیر «مقام ربّ» در آیه مذکور ارائه کرده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اما کسی‌که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده است و نفس را از هوی و هوس باز داشته باشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اما هر کس که از ایستادن [در موضع حساب و حشر] در پیشگاه پروردگارش ترسیده و نفس را از هوی و هوس بازداشته باشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، دو شرط بهشتی شدن مؤمنان بیان شده که شرط اول بهشتی شدن «خوف» ناشی از «معرفت» و شناختن مقام پروردگار است. ترسیدن از مخالفت با فرمان او، در اینجا شرط دوم برای رسیدن به بهشت و پاداش‌های الهی دانسته شده است. مواقف قیامت، علم خداوند و مقام مراقبت او و مقام عدالت خدا تفاسیری هستند که مفسران در تفسیر «مقام ربّ» در آیه مذکور ارائه کرده‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نازعات، هفتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نبأ و پیش از سوره انفطار نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۴۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۸۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۰۷–۱۰۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نازعات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۸۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
