بدون تصویر

آیه ۱۲۸ سوره نساء: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۱۲۸ سوره نساء''' صد و بیست و هشتمین [[آیه]] از چهارمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۱۲۸ سوره نساء''' صد و بیست و هشتمین [[آیه]] از چهارمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. متن آیه در خصوص رخصت دادن به [[زن در اسلام|زنان]] برای کوتاه آمدن از برخی حقوق خود در زندگی زناشویی برای حفظ این رابطه است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به [[حقوق زنان در اسلام|حقوق زنان]] اشاره دارد. بر اساس این آیه، زنان این اجازه شرعی را دارند که از حقوق خود برای حفظ [[زناشویی در اسلام|زندگی زناشویی]]، کوتاه بیایند. در ادامه آیه، [[صلح]] را بهتر از درگیری در زندگی زناشویی معرفی کرده و در ادامه گفته شده است که این رفتار ذاتی آدمیان در کسب تمام حقوق خود، ریشه کشمش‌هاست. در پایان آیه نیز مردان و زنان را به نیکوکاری و پارسایی دعوت می‌کند تا از سوء استفاده از این قاعده، جلوگیری به عمل آید. در پایان [[الله]]، به عنوان کسی که به آنچه انجام می‌شود آگاه است، معرفی شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۰–۱۵۲|ج=۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های با موضوع ازدواج و طلاق]]
[[رده:آیه‌های با موضوع زنان]]
[[رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا]]
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۷

آیه ۱۲۸ سوره نساء
مشخصات قرآنی
نام سورهنساء
تعداد آیات سوره۱۷۶
شماره آیه۱۲۸
شماره جزء۵
شماره حزب۲۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۲۸ سوره نساء صد و بیست و هشتمین آیه از چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. متن آیه در خصوص رخصت دادن به زنان برای کوتاه آمدن از برخی حقوق خود در زندگی زناشویی برای حفظ این رابطه است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا آیهٔ ۱۲۸ از سورهٔ ۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و هرگاه زنی از شوهرش بیم بد رفتاری یا رویگردانی را داشته باشد، بر آنان گناهی نیست که میان خود آشتی و صفا برقرار کنند، و صلح و آشتی بهتر است (ولی) انسانها با بخل سرشته‌اند، و اگر نیکوکاری کنید و پرهیزگار باشید پس همانا خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و اگر زنی از ناسازگاری یا رویگردانی شوهرش بیمناک باشد، بر آن دو گناهی نیست که بین خود صلحی کنند، و صلح بهتر است، و آزمندی در دلها خانه دارد، و اگر نیکوکاری و پارسایی کنید، خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به حقوق زنان اشاره دارد. بر اساس این آیه، زنان این اجازه شرعی را دارند که از حقوق خود برای حفظ زندگی زناشویی، کوتاه بیایند. در ادامه آیه، صلح را بهتر از درگیری در زندگی زناشویی معرفی کرده و در ادامه گفته شده است که این رفتار ذاتی آدمیان در کسب تمام حقوق خود، ریشه کشمش‌هاست. در پایان آیه نیز مردان و زنان را به نیکوکاری و پارسایی دعوت می‌کند تا از سوء استفاده از این قاعده، جلوگیری به عمل آید. در پایان الله، به عنوان کسی که به آنچه انجام می‌شود آگاه است، معرفی شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نساء، چهارمین سوره از قرآن است. این سوره در ترتیب نزول، نود و دومین سوره پس از سوره ممتحنه و پیش از سوره زلزال نازل شده است. از ظاهر سوره چنین استنباط کرده‌اند به یکباره نازل نشده باشد و آیاتش بیشتر به آیات مدنی شباهت دارند. برای این سوره ۲۶ آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.