توسل: تفاوت میان نسخه‌ها
(←لید) |
(ویراستاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
توسل در لغت به معنای «انجام دادن کاری برای تقرب به یک چیز یا شخص» | '''توسل''' در لغت به معنای «انجام دادن کاری برای تقرب به یک چیز یا شخص» است. توسل واسطه قرار دادن کارهای خیر و اشخاص صالح برای برآورده شدن درخواست و اجابت [[دعا]] است. توسل در اصطلاح به معنای ارائه و واسطه قرار دادن چیزی به درگاه الهی به هنگام دعا و استغاثه برای پذیرش درخواست از جانب خدا است. این درخواست می‌تواند هرچیزی همچون پذیرش توبه و اجابت دعای یا برآورده شدنِ درخواست باشد. این واسطه‌ها می‌تواند صفات و اسمای خدا، نام [[پیامبر|پیامبران]]، نام اولیای الهی یا [[فرشتگان]] باشد.{{مدرک}} | ||
== در قرآن == | |||
[[آیه ۳۵ سوره مائده]] تحصیلِ وسیله برای قرب الهی را همراه با [[جهاد]] در راه خدا موجب رستگاری مؤمنان دانسته است. از مفاد آیة ۲۳ سورة شوری و آیة ۵۷ سورة فرقان نیز می‌توان چنین برداشت نمود که مودت خاندان رسالت یکی از راه‌هایی است که انسان را به رضایت خداوند رهنمون می‌شود. برای اثبات جواز توسل و حتی مطلوبیت آن از دیدگاه شرعی احادیث متعددی که در منابع شیعه و [[اهل سنّت]] نقل شده، قابل استناد است. به‌گفتة [[امام علی|امیر مؤمنان]]، برترین وسیله‌ای که متوسلان با آن به خداوند تقرب می‌جویند، ایمان به خدای یگانه و پیامبر او و جهاد در راه خدا و انجام دادن فرائض ([[نهج‌البلاغة]]، خطبة ۱۰۹) است.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی۱=سبحانی|نام۱=جعفر|تاریخ=1393|عنوان=توسل|پیوند=https://rch.ac.ir/article/Details/10610?%D8%AA%D9%88%D8%B3%D9%84|ژورنال=دانشنامه جهان و اسلام|شماره=جلد هشت}}</ref> | |||
== | |||
قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ گفتنـد([[سوره یوسف]] ایه 97) ای پـدر! بـرای گناهــان مــا آمــرزش خــواه کــه مــا خطــاکار بودیــم.در ایــن آیــه خداونــد داســتان بـرادران [[حضـرت یوسـف]] (ع) را یـادآوری میکنـد کـه آنهـا بعـد از پشـیمانی از رفتارشـان بـه پیـش [[حضـرت یعقـوب]](ع) آمدنـد و از او کـه پیامبـر خـدا بـود درخواسـت کردنـد کـه از خداونـد بـرای آنهـا طلـب بخشـش کنـد. حضـرت یعقـوب هـم نگفـت کـه چـرا خودتـان مسـتقیما سـراغ خداونـد نمیرویـد و بـه مـن متوسـل شـده اید.<ref name=":0">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی۱=عباس رضوی|نام۱=سید میثم|تاریخ=1396|عنوان=توسل از دیدگاه آیات و روایات|پیوند=https://ensani.ir/file/download/article/1560681399-10216-4-4.pdf|ژورنال=دو فصل نامه دانش پژوهی تامل|شماره=سال دوم شماره چهارم|صفحات=69-83}}</ref> | قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ گفتنـد([[سوره یوسف]] ایه 97) ای پـدر! بـرای گناهــان مــا آمــرزش خــواه کــه مــا خطــاکار بودیــم.در ایــن آیــه خداونــد داســتان بـرادران [[حضـرت یوسـف]] (ع) را یـادآوری میکنـد کـه آنهـا بعـد از پشـیمانی از رفتارشـان بـه پیـش [[حضـرت یعقـوب]](ع) آمدنـد و از او کـه پیامبـر خـدا بـود درخواسـت کردنـد کـه از خداونـد بـرای آنهـا طلـب بخشـش کنـد. حضـرت یعقـوب هـم نگفـت کـه چـرا خودتـان مسـتقیما سـراغ خداونـد نمیرویـد و بـه مـن متوسـل شـده اید.<ref name=":0">{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی۱=عباس رضوی|نام۱=سید میثم|تاریخ=1396|عنوان=توسل از دیدگاه آیات و روایات|پیوند=https://ensani.ir/file/download/article/1560681399-10216-4-4.pdf|ژورنال=دو فصل نامه دانش پژوهی تامل|شماره=سال دوم شماره چهارم|صفحات=69-83}}</ref> | ||
== | == از دیدگاه شیعه == | ||
توسل به سبب جایگاه ویژه‌ای که در فرهنگ شیعه دارد، آیین‌ها و آداب خاصی در میان شیعیان پیدا کرده است. برخی از این آیین‌ها فاقد مبنای روایی‌اند هرچند منع شرعی نیز ندارند؛ مانند سفره انداختن به نام امامان مثلاً سفره [[امام زین العابدین]](ع) و یا سفره [[حضرت ابوالفضل]]. در این جلسات ضمن اطعام مؤمنان و خواندن [[قرآن]] و دعا و هدیه کردن ثواب آن به آن امام، به او توسل می‌جویند. برپاکردن مجالس دعای توسل به صورت گروهی نیز از آیین‌های فراگیر شیعیان است که معمولاً شب‌های چهارشنبه و در مساجد، حرم امامان و حتی در منازل انجام می‌شود. برخی رفتارها و روش‌های توسل در میان برخی [[شیعیان]] دیده می‌شود که سنت رسمی شیعی آن را تأیید نمی‌کند.<ref name=":0" /> | توسل به سبب جایگاه ویژه‌ای که در فرهنگ شیعه دارد، آیین‌ها و آداب خاصی در میان شیعیان پیدا کرده است. برخی از این آیین‌ها فاقد مبنای روایی‌اند هرچند منع شرعی نیز ندارند؛ مانند سفره انداختن به نام امامان مثلاً سفره [[امام زین العابدین]](ع) و یا سفره [[حضرت ابوالفضل]]. در این جلسات ضمن اطعام مؤمنان و خواندن [[قرآن]] و دعا و هدیه کردن ثواب آن به آن امام، به او توسل می‌جویند. برپاکردن مجالس دعای توسل به صورت گروهی نیز از آیین‌های فراگیر شیعیان است که معمولاً شب‌های چهارشنبه و در مساجد، حرم امامان و حتی در منازل انجام می‌شود. برخی رفتارها و روش‌های توسل در میان برخی [[شیعیان]] دیده می‌شود که سنت رسمی شیعی آن را تأیید نمی‌کند.<ref name=":0" /> | ||
به عقیده شیعیان از آنجا که توسل سبب رسیدن به اهداف، چه در زندگی مادّی انسان و چه در حیات [[معنوی]]، از دیدگاه [[فطری]] و [[عقلایی]] امری مطلوب و گاهی حتی ضروری به‌شمار می‌رود، در اصل مشروعیت و جواز توسل، به گونة اجمالی، کمتر تردید شده است.{{مدرک}} | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۵۳
توسل در لغت به معنای «انجام دادن کاری برای تقرب به یک چیز یا شخص» است. توسل واسطه قرار دادن کارهای خیر و اشخاص صالح برای برآورده شدن درخواست و اجابت دعا است. توسل در اصطلاح به معنای ارائه و واسطه قرار دادن چیزی به درگاه الهی به هنگام دعا و استغاثه برای پذیرش درخواست از جانب خدا است. این درخواست می‌تواند هرچیزی همچون پذیرش توبه و اجابت دعای یا برآورده شدنِ درخواست باشد. این واسطه‌ها می‌تواند صفات و اسمای خدا، نام پیامبران، نام اولیای الهی یا فرشتگان باشد.[نیازمند منبع]
در قرآن
آیه ۳۵ سوره مائده تحصیلِ وسیله برای قرب الهی را همراه با جهاد در راه خدا موجب رستگاری مؤمنان دانسته است. از مفاد آیة ۲۳ سورة شوری و آیة ۵۷ سورة فرقان نیز می‌توان چنین برداشت نمود که مودت خاندان رسالت یکی از راه‌هایی است که انسان را به رضایت خداوند رهنمون می‌شود. برای اثبات جواز توسل و حتی مطلوبیت آن از دیدگاه شرعی احادیث متعددی که در منابع شیعه و اهل سنّت نقل شده، قابل استناد است. به‌گفتة امیر مؤمنان، برترین وسیله‌ای که متوسلان با آن به خداوند تقرب می‌جویند، ایمان به خدای یگانه و پیامبر او و جهاد در راه خدا و انجام دادن فرائض (نهج‌البلاغة، خطبة ۱۰۹) است.[۱]
قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ گفتنـد(سوره یوسف ایه 97) ای پـدر! بـرای گناهــان مــا آمــرزش خــواه کــه مــا خطــاکار بودیــم.در ایــن آیــه خداونــد داســتان بـرادران حضـرت یوسـف (ع) را یـادآوری میکنـد کـه آنهـا بعـد از پشـیمانی از رفتارشـان بـه پیـش حضـرت یعقـوب(ع) آمدنـد و از او کـه پیامبـر خـدا بـود درخواسـت کردنـد کـه از خداونـد بـرای آنهـا طلـب بخشـش کنـد. حضـرت یعقـوب هـم نگفـت کـه چـرا خودتـان مسـتقیما سـراغ خداونـد نمیرویـد و بـه مـن متوسـل شـده اید.[۲]
از دیدگاه شیعه
توسل به سبب جایگاه ویژه‌ای که در فرهنگ شیعه دارد، آیین‌ها و آداب خاصی در میان شیعیان پیدا کرده است. برخی از این آیین‌ها فاقد مبنای روایی‌اند هرچند منع شرعی نیز ندارند؛ مانند سفره انداختن به نام امامان مثلاً سفره امام زین العابدین(ع) و یا سفره حضرت ابوالفضل. در این جلسات ضمن اطعام مؤمنان و خواندن قرآن و دعا و هدیه کردن ثواب آن به آن امام، به او توسل می‌جویند. برپاکردن مجالس دعای توسل به صورت گروهی نیز از آیین‌های فراگیر شیعیان است که معمولاً شب‌های چهارشنبه و در مساجد، حرم امامان و حتی در منازل انجام می‌شود. برخی رفتارها و روش‌های توسل در میان برخی شیعیان دیده می‌شود که سنت رسمی شیعی آن را تأیید نمی‌کند.[۲]
به عقیده شیعیان از آنجا که توسل سبب رسیدن به اهداف، چه در زندگی مادّی انسان و چه در حیات معنوی، از دیدگاه فطری و عقلایی امری مطلوب و گاهی حتی ضروری به‌شمار می‌رود، در اصل مشروعیت و جواز توسل، به گونة اجمالی، کمتر تردید شده است.[نیازمند منبع]
منابع
- ↑ سبحانی، جعفر (۱۳۹۳). «توسل». دانشنامه جهان و اسلام (جلد هشت).
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ عباس رضوی، سید میثم (۱۳۹۶). «توسل از دیدگاه آیات و روایات» (PDF). دو فصل نامه دانش پژوهی تامل (سال دوم شماره چهارم): ۶۹–۸۳.