سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Insan.svg|نام = انسان |جزء = ۲۹|آیه = ۳۱|محل نزول = مدینه|شماره نزول = ٧٨|کلمه = ۲۴۳|حرف =۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹}} '''سوره انسان''' هفتاد و ششمین سوره قرآن که دارای ۳۱ آیه، ۲۴۰ یا ۲۴۳ کلمه و ۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹ حرف است. این سوره مدنی از نظر ترتیب نز...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Insan.svg|نام = انسان |جزء = ۲۹|آیه = ۳۱|محل نزول = مدینه|شماره نزول = ٧٨|کلمه = ۲۴۳|حرف =۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹}}
{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Insan.svg|نام = انسان |جزء = ۲۹|آیه = ۳۱|محل نزول = مدینه|شماره نزول = ٧٨|کلمه = ۲۴۳|حرف =۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹}}
'''سوره انسان''' هفتاد و ششمین سوره قرآن که دارای ۳۱ آیه،  ۲۴۰ یا ۲۴۳ کلمه و  ۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹ حرف است. این سوره مدنی از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، نود و هشتمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره طلاق و پس از سوره الرحمن بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی در میان سوره‌های قیامت و مرسلات قرار دارد.<ref name=":0">{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۷۸|ج=۱}}</ref>
'''سوره انسان''' هفتاد و ششمین [[سوره]] [[قرآن]] که دارای ۳۱ آیه،  ۲۴۰ یا ۲۴۳ کلمه و  ۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹ حرف است. این سوره [[مدنی]] از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، نود و هشتمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از [[سوره طلاق]] و پس از [[سوره الرحمن]] بوده است. هرچند در ترتیب [[مصحف کنونی]] در میان سوره‌های [[سوره قیامت|قیامت]] و [[سوره مرسلات|مرسلات]] قرار دارد.<ref name=":0">{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۷۸|ج=۱}}</ref>


==نام‌ها==
==نام‌ها==
''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]'' چهار نام را برای این سوره گزارش می‌کند که سه نام «انسان»، «دهر» و «هل اتی» از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام دیگر سوره، «ابرار» جمع برّ به معنای نیکان است. دلیل این نامگذاری نیز به این جهت است که در ۱۸ آیه این سوره (آیات ۵ تا ۲۲) به معرفی ابرار، نشانه‌های آنان و سرانجامشان پرداخته شده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۷۸۲|ج=۱}}</ref>  
''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]'' چهار نام را برای این سوره گزارش می‌کند که سه نام «انسان»، «دهر» و «هل اتی» از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام دیگر سوره، «ابرار» جمع برّ به معنای نیکان است. دلیل این نامگذاری نیز به این جهت است که در ۱۸ آیه این سوره (آیات ۵ تا ۲۲) به معرفی [[ابرار]]، نشانه‌های آنان و سرانجامشان پرداخته شده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۷۸۲|ج=۱}}</ref>  


==شأن و محل نزول==
==شأن و محل نزول==
بنابه گزارش منابع اسلامی این سوره، در مورد اهل بیت پیامبر اسلام (علی، فاطمه، حسن و حسین) نازل شده است که نزول آن پس از ماجرای نذر اهل بیت و اطعام آنان بوده است. از میان دانشنمدان اهل سنت، ثعلبی، زمخشری، اوحدی و اخطب خوارزمی و تمام علمای امامیه بر این عقیده‌اند که همه این سوره (به ویژه آیات ۷ تا ۹ سوره) در شأن و فضیلت اهل بیت محمد نازل شده است. از نظر مشهور و براساس روایات امامان شیعه، این سوره مدنی است و هیچ‌کدام از آیاتش مکی نیستند. برخی نیز به خاطر سیاق آیات سوره، نزول همه یا حداقل ۱۲ آیه ابتدایی آن را در مدینه دانسته‌اند و نه آیه پس از آن را مکی گفته‌اند. عقیده برخی از علمای اهل سنت نیز این است که تمام سوره در مکه نازل شده است.<ref name=":0" />       
بنابه گزارش منابع اسلامی این سوره، در مورد [[اهل بیت|اهل‌بیت]] [[محمد|پیامبر اسلام]] ([[علی بن ابی‌طالب|علی]]، [[فاطمه زهرا|فاطمه]]، [[حسن مجتبی|حسن]] و [[حسین بن علی|حسین]]) نازل شده است که نزول آن پس از ماجرای نذر اهل‌بیت و اطعام آنان بوده است. از میان دانشمندان [[اهل سنت]]، [[ثعلبی]]، [[زمخشری]]، اوحدی و اخطب خوارزمی و تمام علمای [[امامیه]] بر این عقیده‌اند که همه این سوره (به ویژه آیات ۷ تا ۹ سوره) در شأن و فضیلت اهل‌بیت محمد نازل شده است. از نظر مشهور و براساس روایات امامان شیعه، این سوره مدنی است و هیچ‌کدام از آیاتش مکی نیستند. برخی نیز به خاطر سیاق آیات سوره، نزول همه یا حداقل ۱۲ آیه ابتدایی آن را در [[مدینه]] دانسته‌اند و نه آیه پس از آن را [[مکی و مدنی|مکی]] گفته‌اند. عقیده برخی از علمای اهل سنت نیز این است که تمام سوره در [[مکه]] نازل شده است.<ref name=":0" />       


==محتوا==
==محتوا==
مبحث اصلی این سوره انسان و هدایت اوست که در آغاز سوره و در نخستین آیه آن، به خلقت او و قرارگرفتنش بر سر دو راهی «شکر» و «کفران» اشاره می‌شود. در ادامه به معرفی و بیان اوصاف انسان‌های نیکوکار می‌پردازد و در طی ۱۸ آیه انواع نعمت‌هایی که ابرار در قیامت از آن برخوردار خواهند شد؛ بیان می‌شود. هدایت تکوینی و تشریعی انسان از جانب خداوند، اراده و آزادی انسان در تعیین سرنوشتش، بیان نکات اخلاقی مانند صبر و کناره‌گیری از گناه‌کاران از دیگر مطالب محتوایی سوره انسان است.<ref name=":0" />
مبحث اصلی این سوره انسان و [[هدایت]] اوست که در آغاز سوره و در نخستین آیه آن، به خلقت او و قرارگرفتنش بر سر دو راهی «[[شکر]]» و «کفران» اشاره می‌شود. در ادامه به معرفی و بیان اوصاف انسان‌های نیکوکار می‌پردازد و در طی ۱۸ آیه انواع نعمت‌هایی که ابرار در [[قیامت]] از آن برخوردار خواهند شد؛ بیان می‌شود. [[هدایت تکوینی و تشریعی]] انسان از جانب خداوند، اراده و آزادی انسان در تعیین سرنوشتش، بیان نکات اخلاقی مانند [[صبر]] و کناره‌گیری از [[گناه‌کاران]] از دیگر مطالب محتوایی سوره انسان است.<ref name=":0" />


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۲

سورهٔ قرآن
انسان
دسته‌بندیمدنی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول٧٨
جزء۲۹
شمار آیه‌ها۳۱
شمار واژه‌ها۲۴۳
شمار حرف‌ها۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
قیامت
مرسلات

سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن که دارای ۳۱ آیه، ۲۴۰ یا ۲۴۳ کلمه و ۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹ حرف است. این سوره مدنی از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، نود و هشتمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره طلاق و پس از سوره الرحمن بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی در میان سوره‌های قیامت و مرسلات قرار دارد.[۱]

نام‌ها

فرهنگ‌نامه علوم قرآن چهار نام را برای این سوره گزارش می‌کند که سه نام «انسان»، «دهر» و «هل اتی» از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام دیگر سوره، «ابرار» جمع برّ به معنای نیکان است. دلیل این نامگذاری نیز به این جهت است که در ۱۸ آیه این سوره (آیات ۵ تا ۲۲) به معرفی ابرار، نشانه‌های آنان و سرانجامشان پرداخته شده است.[۲]

شأن و محل نزول

بنابه گزارش منابع اسلامی این سوره، در مورد اهل‌بیت پیامبر اسلام (علی، فاطمه، حسن و حسین) نازل شده است که نزول آن پس از ماجرای نذر اهل‌بیت و اطعام آنان بوده است. از میان دانشمندان اهل سنت، ثعلبی، زمخشری، اوحدی و اخطب خوارزمی و تمام علمای امامیه بر این عقیده‌اند که همه این سوره (به ویژه آیات ۷ تا ۹ سوره) در شأن و فضیلت اهل‌بیت محمد نازل شده است. از نظر مشهور و براساس روایات امامان شیعه، این سوره مدنی است و هیچ‌کدام از آیاتش مکی نیستند. برخی نیز به خاطر سیاق آیات سوره، نزول همه یا حداقل ۱۲ آیه ابتدایی آن را در مدینه دانسته‌اند و نه آیه پس از آن را مکی گفته‌اند. عقیده برخی از علمای اهل سنت نیز این است که تمام سوره در مکه نازل شده است.[۱]

محتوا

مبحث اصلی این سوره انسان و هدایت اوست که در آغاز سوره و در نخستین آیه آن، به خلقت او و قرارگرفتنش بر سر دو راهی «شکر» و «کفران» اشاره می‌شود. در ادامه به معرفی و بیان اوصاف انسان‌های نیکوکار می‌پردازد و در طی ۱۸ آیه انواع نعمت‌هایی که ابرار در قیامت از آن برخوردار خواهند شد؛ بیان می‌شود. هدایت تکوینی و تشریعی انسان از جانب خداوند، اراده و آزادی انسان در تعیین سرنوشتش، بیان نکات اخلاقی مانند صبر و کناره‌گیری از گناه‌کاران از دیگر مطالب محتوایی سوره انسان است.[۱]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره انسان». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.