خدیجه صغری بنت علی: تفاوت میان نسخهها
جز (انتقال از رده:امامزادهها در عراق به رده:امامزادههای مدفون در عراق ردهانبوه) |
|||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:اسیران نبرد کربلا]] | [[رده:اسیران نبرد کربلا]] | ||
[[رده:مدفونان در کوفه]] | [[رده:مدفونان در کوفه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۵
خدیجه صغری بنت علی | |
---|---|
خدیجة الصغری بنت الإمام علی | |
نام بومی | خدیجة الصغری بنت الإمام علی |
وفات | قرن دوم ه.ق کوفه |
مدفن | کوفه |
دین | اسلام |
همسر(ها) | عبدالرحمن بن عقیل |
والدین |
|
خدیجه صغری دختر علی، (عربی: خدیجة الصغری بنت الإمام علی)، یکی از دختران علی بن ابیطالب است که در واقعه کربلا حضور داشته است. مادر وی را ام ولد دانستند و شوهرش عبدالله الاوسط بن عقیل است. برخی منابع او را همسر عبدالرحمن بن عقیل میداند که در نبرد کربلا کشته شد و پس از آن، به عقد ابوالسائل بن عبدالله بن عامر بن کریز درآمده است۔ از وی فرزندی به جا نمانده است و اطلاعات بیشتری از زندگانی او در دست نیست، جز اینکه در کوفه درگذشته است و در آنجا مدفون است۔
نام و تبار
منابع نام یکی از دختران علی بن ابیطالب را خدیجه صغری گزارش کردهاند.[۱][۲] نام کامل پدر او، علی بن ابیطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصی بن کلاب بن مرة بن کعب بن لوی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان گزارش شده است.[۳] علی، چهارمین خلیفه راشدین و اولین امام شیعیان است.[۴] ابوطالب، پدر علی نیز یکی از سران بنیهاشم بود که ریاست این طایفه را پس از پدرش عبدالمطلب، عهدهدار شد. او علاوه بر این منصب، عهدهدار سقایت حاجیان نیز بود.[۵] بنیهاشم از دیرباز میراثدار امور عامالمنفعه در منطقه مکه بودند و جایگاه ویژهای را در نظر عامه مکیان داشتند. در میان امور عامالمنفعه بنیهاشم، مسئله حفر چاه زمزم توسط هاشم — پدربزرگ ابوطالب — تا سالها به عنوان نماد شرافت و نیکوکاری این خاندان محسوب میشد. بنیهاشم دارای شأن و جایگاه ویژهای در بین قبایل عرب بودند و همین امر سبب شد تا بر اساس فقه اسلامی، بنیهاشم از تصرف در صدقات منع بشوند.[۶] فرزندان از نسل ابوطالب را آل ابیطالب، طالبین، بنت ابیطالب و بنیهاشم طالبی گویند.[۷] مادر خدیجه بنت علی را ام ولد دانستهاند.[۸][۹]
سرگذشت
منابع شیعی، وی را از حاضران در ماجرای کربلا دانستهاند که حسین بن علی را از مدینه همراهی میکرد.[۱۰][۱۱] در موسوعه کربلا، همسر او عبدالله اوسط بن عقیل گزارش شده است.[۱۲] اما محلاتی در ریاحین الشریعه همسر خدیجه صغری بنت علی را عبدالرحمن بن عقیل میداند که در نبرد کربلا کشته شد و پس از آن، خدیجه به عقد ابوالسائل بن عبدالله بن عامر بن کریز درآمد.[۱۳] احتمال میرود که محلاتی خدیجه کبری بنت علی را با خدیجه صغری بنت علی خلط کرده باشد۔[نیازمند منبع] از وی فرزندی به جا نمانده است.[۱۴] برخی منابع محل دفن او را کوفه گزارش کردهاند۔ امروزه زیارتگاهی در روبروی در ورودی مسجد کوفه معروف به باب الفیل به «خدیجه بنت علی» منسوب است که احتمالا همان «خدیجه کبری» باشد۔۔[۱۵]
پانویس
ارجاعات
- ↑ بیضون، موسوعة کربلاء، ۱: ۵۲۹.
- ↑ ذهنی تهرانی، مقتل مدینه تا مدینه، ۸۰.
- ↑ مرتضی عاملی، الصحیح من سیرة الامام علی، ۱: ۴۷.
- ↑ Poonawala, “ʿAlī b. Abī Ṭāleb”, Iranica.
- ↑ گلشنی، «ابوطالب»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ مهروش، «بنیهاشم»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ رفیعی، «آل ابیطالب»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ بیضون، موسوعة کربلاء، ۱: ۵۲۹.
- ↑ ذهنی تهرانی، مقتل مدینه تا مدینه، ۸۰.
- ↑ ذهنی تهرانی، مقتل مدینه تا مدینه، ۸۰.
- ↑ مجلسی کوپایی، امام حسین، وارث انبیاء، ۶۷۲.
- ↑ بیضون، موسوعة کربلاء، ۱: ۵۲۹.
- ↑ محلاتی، ریاحین الشریعه، ۴: ۱۹۷.
- ↑ ذهنی تهرانی، مقتل مدینه تا مدینه، ۸۰.
- ↑ فقیه بحرالعلوم و خامهیار، زیارتگاههای عراق، ۱: ۱۳۴.
منابع
منابع فارسی و عربی
- بیضون، لبیب (۱۴۲۷). موسوعة کربلاء. بیروت: موسسة الاعلمی للمطبوعات.
- ذهنی تهرانی، محمدجواد (۱۳۸۹). مقتل مدینه تا مدینه. تهران: پیام حق.
- رفیعی، علی (۱۳۸۸). «آل ابیطالب». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی؛ خامهیار، احمد (۱۳۹۳). زیارتگاههای عراق (معرفی زیارتگاه های مشهور در کشور عراق). تهران: سازمان حج و زیارت.
- گلشنی، عبدالکریم (۱۳۸۸). «ابوطالب». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- مجلسی کوپایی، غلامحسین (۱۳۹۷). امام حسین علیه السلام وارث انبیاء (شرح زیارت وارث). قم: مولف.
- محلاتی، ذبیحالله (۱۳۷۰). ریاحین الشریعه در ترجمه دانشمندان بانوان شیعه. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
- مرتضی عاملی، جعفر (۱۳۸۸). الصحیح من سیرة الامام علی علیه السلام. بیروت: مرکز الاسلامیه للدراسات. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۰۷۲۴-۵-۳.
- مهروش، فرهنگ (۱۳۸۸). «بنیهاشم». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
منابع انگلیسی
- Poonawala, Ismail (2011). "ʿAlī b. Abī Ṭāleb". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی) (online ed.). Archived from the original on 16 November 2013. Retrieved 21 March 2012.