آیه ۵ سوره مجادله: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره مجادله''' پنجمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۵ سوره مجادله''' پنجمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، ذلت و خواری سرانجام کسانی دانسته شده است که با [[خدا]] و [[پیامبر]] به مبارزه برخیزند و با آنان دشمنی و مخالفت کنند. نظیر این آیه، آیات [[آیه ۱۱۴ سوره بقره|۱۱۴ بقره]] و [[آیه ۳۳ سوره مائده|۳۳ مائده]] است که در آن آیات نیز سرنوشت دشمنان [[اسلام]] خواری و [[عذاب|عذابی]] بزرگ بیان شده بود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در اینجا، به کسانی که با خدا و پیامبر مبارزه و دشمنی می‌کنند؛ اخطار می‌دهد که بدانند در صورت ادامه مبارزه و عداوت، عذابی خوارکننده خواهند داشت و همانند گذشتگان‌شان که با دستورات خدا مخالفت می‌کردند؛ خوار و ذلیل خواهند شد. به گزارش مکارم، «یحادون» از ماده «محاده» به معنای مبارزه مسلحانه و گاه به مبارزه غیر مسلحانه گفته شده است. درحالیکه برخی آن را به معنی ممانعت و از ماده «حد» گرفته‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۱-۴۲۳|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مجادله | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره مجادله پنجمین آیه از پنجاه و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، ذلت و خواری سرانجام کسانی دانسته شده است که با خدا و پیامبر به مبارزه برخیزند و با آنان دشمنی و مخالفت کنند. نظیر این آیه، آیات ۱۱۴ بقره و ۳۳ مائده است که در آن آیات نیز سرنوشت دشمنان اسلام خواری و عذابی بزرگ بیان شده بود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بی‌گمان کسانی‌که با خدا و پیغمبرش مخالفت می‌ورزند خوار و ذلیل می‌شوند همان‌گونه که پیشینیانشان خوار شدند و به‌راستی نشانه‌های روشنی نازل کردیم و کافران عذاب خوارکننده‌ای دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بی‌گمان کسانی که با [امر] خداوند و پیامبر او مخالفت می‌کنند، سرنگون شوند، چنانکه پیشینیانشان هم سرنگون شدند، و به راستی آیاتی روشنگر فرو فرستاده‌ایم، و برای کافران عذابی خفت‌بار [درپیش] است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در اینجا، به کسانی که با خدا و پیامبر مبارزه و دشمنی می‌کنند؛ اخطار می‌دهد که بدانند در صورت ادامه مبارزه و عداوت، عذابی خوارکننده خواهند داشت و همانند گذشتگان‌شان که با دستورات خدا مخالفت می‌کردند؛ خوار و ذلیل خواهند شد. به گزارش مکارم، «یحادون» از ماده «محاده» به معنای مبارزه مسلحانه و گاه به مبارزه غیر مسلحانه گفته شده است. درحالیکه برخی آن را به معنی ممانعت و از ماده «حد» گرفته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مجادله، پنجاه و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و پنجاهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره منافقون و پیش از سوره حجرات نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره مجادله، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۰۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۴۲۱-۴۲۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مجادله»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
