آیه ۷ سوره مجادله: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره مجادله''' هفتمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۷ سوره مجادله''' هفتمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه برای تأکید برحضور [[خداوند]] در همه جا و آگاهی او از همه چیز، به مسئله «[[نجوی]]» پرداخته شده و آن را به تفصیل بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند اگرچه خطاب آیه به [[پیامبر اسلام]] است، اما مراد عموم مردم است و برای تأکید بر حضور همیشگی و آگاهی وسیع خداوند، مسئله «نجوی» عنوان شده است. برطبق متن آیه، اگر سه نفر با هم درگوشی صحبت کنند، چهارمین آنها و اگر پنج نفر باشند، ششمین‌شان خداوند است. و سپس می‌گوید: «تعداد چه کمتر از این باشد و چه بیشتر و در همه جا خداوند با آنهاست. این خداوند است که در [[قیامت]] انسان‌ها را از اعمال‌شان آگاه می‌گرداند که او بر همه چیز داناست.» «[[علیم]]» یکی از [[اسماءالحسنی]] الهی که به معنای دانا می‌باشد؛ در انتهای این آیه آمده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۴-۴۲۸|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مجادله | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره مجادله هفتمین آیه از پنجاه و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه برای تأکید برحضور خداوند در همه جا و آگاهی او از همه چیز، به مسئله «نجوی» پرداخته شده و آن را به تفصیل بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَىٰ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر ندیده‌ای که خداوند آنچه را که در آسمان‌هاست و آنچه را که در زمین است می‌داند؟ هیچ سه نفری نیست که با همدیگر رازگویی کنند مگر این‌که خدا چهارمین ایشان است و نه پنج نفری مگر این‌که خدا ششمین ایشان است و نه کمتر از این و نه بیشتر از این مگر این‌که خدا با ایشان است در هر کجا که باشند سپس روز قیامت به آنچه کرده‌اند خبرشان می‌دهد چرا که خداوند به همه چیز داناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا نیندیشیده‌ای که خداوند آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است می‌داند، هیچ رازگویی سه تن نباشد مگر آنکه او چهارمین آنان است، و نه [رازگویی] پنج تن مگر آنکه او ششمین آنان است، و نه کمتر از این و نه بیشتر مگر آنکه او هر جا که باشند با ایشان است، سپس در روز قیامت آنان را به [نتیجه و حقیقت] کار و کردارشان آگاه می‌سازد، بی‌گمان خداوند به هر چیزی داناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند اگرچه خطاب آیه به پیامبر اسلام است، اما مراد عموم مردم است و برای تأکید بر حضور همیشگی و آگاهی وسیع خداوند، مسئله «نجوی» عنوان شده است. برطبق متن آیه، اگر سه نفر با هم درگوشی صحبت کنند، چهارمین آنها و اگر پنج نفر باشند، ششمین‌شان خداوند است. و سپس می‌گوید: «تعداد چه کمتر از این باشد و چه بیشتر و در همه جا خداوند با آنهاست. این خداوند است که در قیامت انسان‌ها را از اعمال‌شان آگاه می‌گرداند که او بر همه چیز داناست.» «علیم» یکی از اسماءالحسنی الهی که به معنای دانا می‌باشد؛ در انتهای این آیه آمده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مجادله، پنجاه و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و پنجاهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره منافقون و پیش از سوره حجرات نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره مجادله، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۴۲۴-۴۲۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مجادله»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
