آیه ۴ سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره تغابن''' چهارمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴ سوره تغابن''' چهارمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه به سه مرحله از [[علم خداوند]] اشاره دارد و از این طریق به انسان‌ها هشدار می‌دهد که مراقب اعمال و رفتار خود باشند و بدانند که همه آنچه انجام می‌دهند یا در ذهن و [[نیات]]<nowiki/>شان دارند، [[خداوند]] به آنها [[علیم (اسماء الحسنی)|آگاه]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه به سه جنبه علم خداوند اشاره شده است: علم او به تمام آنچه در آسمانها و زمین است، علم او به اعمال انسان‌ها (چه آشکار و چه پنهان) و علم خدا به نیات، افکار و عقیده‌هایی که در ذهن و وجود انسان هست. به گزارش مکارم، شناخت و توجه انسان نسبت به این نحوه علم و آگاهی خدا باعث می‌گردد که در اعمال و رفتارش مراقبت نماید و به تربیت نیکویی برسد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۷|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تغابن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره تغابن چهارمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آیه به سه مرحله از علم خداوند اشاره دارد و از این طریق به انسان‌ها هشدار می‌دهد که مراقب اعمال و رفتار خود باشند و بدانند که همه آنچه انجام می‌دهند یا در ذهن و نیات‌شان دارند، خداوند به آنها آگاه است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنچه را که در آسمانها و زمین است می‌داند و آنچه را که نهان می‌سازید و آنچه را که آشکار می‌سازید می‌داند و خداوند به راز دلها آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنچه در آسمانها و زمین است می‌داند و آنچه پنهان می‌دارید و آنچه آشکار می‌دارید، می‌داند، و خداوند به راز دلها داناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه به سه جنبه علم خداوند اشاره شده است: علم او به تمام آنچه در آسمانها و زمین است، علم او به اعمال انسان‌ها (چه آشکار و چه پنهان) و علم خدا به نیات، افکار و عقیده‌هایی که در ذهن و وجود انسان هست. به گزارش مکارم، شناخت و توجه انسان نسبت به این نحوه علم و آگاهی خدا باعث می‌گردد که در اعمال و رفتارش مراقبت نماید و به تربیت نیکویی برسد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۵۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۹۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۱۸۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تغابن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
