اصول عملیه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
(+ رده:اصطلاحات اصولی (هات‌کت)، ابرابزار) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اصطلاحات اصولی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۳۵
اصول عملیه اصطلاحی در اصول فقه است و به هنگام شک در احکام شرعی، راه‌کارهایی را ارائه می‌کند. در این باره، افراد به یکی از اصول استصحاب، اشتغال، تخییر یا برائت عمل می‌کنند، که بسته به نوع شک در حکم یا موضوع متفاوت است. این اصول برای حل شک‌های مختلف به کار می‌روند و در مواردی مانند شک ابتدایی، اصل برائت غالباً اعمال می‌شود، مگر در شرایط خاص که اصول دیگر اولویت دارند.
تعریف اصطلاحی
در اصول فقه، زمانی که فرد با حکمی از احکام شرعی مواجه می‌شود، بسته به نوع شک، یقین یا ظن، به یکی از چهار اصل استصحاب، اشتغال، تخییر یا برائت عمل می‌کند. در اینصورت، در موارد شک ابتدایی، اصل برائت معمولاً اعمال می‌شود، مگر اینکه اصول دیگر مانند استصحاب یا تخییر در شرایط خاص اولویت پیدا کنند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اصول عملیه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.