نماز اعرابی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:نمازهای مستحبی در اسلام]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۵۸
نماز اعرابی یک نماز مستحب است که برای کسب فضیلت نماز جمعه توصیه شده و شامل چند رکعت با اذکار خاص است. این نماز ثواب فراوانی دارد و بر اساس روایت، موجب آمرزش و بهره‌مندی از نعمت‌های الهی می‌شود.
معنای اصطلاحی
نماز اعرابی یکی از نمازهای مستحب در فقه اسلامی است که به ویژه در ارتباط با جایگزینی فضیلت نماز جمعه مورد توجه قرار گرفته است.[۱]
در منابع روایی
زید بن ثابت روایت می‌کند که روزی فردی بیابان‌نشین (اعرابی) به حضور پیامبر اسلام آمد و گفت: «ای رسول خدا، پدر و مادرم فدای شما باد! ما در بیابان زندگی می‌کنیم و نمی‌توانیم هر هفته از فیض نماز جمعه شما بهره‌مند شویم. مرا به عملی راهنمایی کنید که فضیلت نماز جمعه را داشته باشد تا به قبیله‌ام نیز آموزش دهم.» و محمد این نماز را به او آموخت. در این روایت محمد سوگند یاد می‌کند که «هیچ مرد یا زن مؤمنی این نماز را در روز جمعه به جا نمی‌آورد، مگر اینکه: بهشت برای او تضمین می‌شود. گناهان خود و والدینش آمرزیده می‌شود. ثواب نمازگزاران جمعه و روزه‌داران سراسر جهان در همان روز به او عطا خواهد شد.»[۲]
دستور نماز
بر اساس روایت زید بن ثابت، محمد، دستور این نماز به این ترتیب عنوان کرده است:[۳]
- هنگامی که آفتاب بالا آمد، دو رکعت نماز بخوان.
- در رکعت اول پس از حمد، هفت بار سوره قل أعوذ برب الفلق را تلاوت کن.
- در رکعت دوم پس از حمد، هفت بار سوره قل أعوذ برب الناس را بخوان.
- پس از سلام، هفت بار آیةالکرسی را تلاوت کن.
- سپس هشت رکعت نماز به‌صورت دو سلام (چهار رکعتی) بجا آور: در هر رکعت پس از حمد، یک بار اذا جاء نصرالله و بیست و پنج بار قل هو الله احد را بخوان.
- پس از پایان نماز، این اذکار را به جا آور: هفت بار دعا: یا حیّ یا قیّوم، یا ذا الجلال و الإکرام، یا اله الأولین و الآخرین، یا ارحم الراحمین، یا رحمن الدنیا و الآخرة و رحیمهما. هفت بار یا رب، هفت بار یا الله و سپس صل علی محمد و آله و اغفر لی.
- حاجت خود را بیان کن و هفتاد بار ذکر لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم را بگو.
- در پایان، ذکر سبحان الله رب العرش الکریم را ادا کن.
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اعرابی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.