اعمش: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اَعمَش'''، با نام کامل '''سلیمان بن مهران'''، [[قاری قرآن|قاری]] و [[تابعی]] برجسته، از دانشمندان مشهور دوران خود بود. او که اصالتاً از ناحیه [[ری]] بوده، بیشتر زندگی خود را در [[کوفه]] گذراند و در سال ۱۴۸ هجری قمری درگذشت. اعمش به [[علوم قرآن]]، [[حدیث]]، و [[فقه]] تسلط داشت و حدود ۱۳۰۰ حدیث از او روایت شده است. [[ذهبی]] او را از سرآمدان دانش‌های سودمند و علوم نیکو دانسته است. در روایت‌ها آمده است که اعمش در بستر بیماری آخر عمر خود، جمعی از مردم کوفه، از جمله [[ابوحنیفه]] و [[ابن قیس الماصر]]، نزد او حاضر شدند. گفته شده که این افراد از اعمش خواستند احادیثی را که دربارهٔ فضایل [[علی بن ابی‌طالب]] نقل کرده بود، انکار کند و از آن توبه نماید. اعمش در پاسخ اظهار داشت که در آستانه ترک دنیا است و به درستی احادیثی که نقل کرده، ایمان دارد. او به نقل از [[عطاء بن ریاح]] حدیثی از [[پیامبر اسلام]] دربارهٔ دشمنان خود و علی را بیان کرد. این روایت‌ها بیانگر پایبندی اعمش به گفته‌های خود در زمینه حدیث و روایات است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اعمش}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۶
اَعمَش، با نام کامل سلیمان بن مهران، قاری و تابعی برجسته، از دانشمندان مشهور دوران خود بود. او که اصالتاً از ناحیه ری بوده، بیشتر زندگی خود را در کوفه گذراند و در سال ۱۴۸ هجری قمری درگذشت. اعمش به علوم قرآن، حدیث، و فقه تسلط داشت و حدود ۱۳۰۰ حدیث از او روایت شده است. ذهبی او را از سرآمدان دانش‌های سودمند و علوم نیکو دانسته است. در روایت‌ها آمده است که اعمش در بستر بیماری آخر عمر خود، جمعی از مردم کوفه، از جمله ابوحنیفه و ابن قیس الماصر، نزد او حاضر شدند. گفته شده که این افراد از اعمش خواستند احادیثی را که دربارهٔ فضایل علی بن ابی‌طالب نقل کرده بود، انکار کند و از آن توبه نماید. اعمش در پاسخ اظهار داشت که در آستانه ترک دنیا است و به درستی احادیثی که نقل کرده، ایمان دارد. او به نقل از عطاء بن ریاح حدیثی از پیامبر اسلام دربارهٔ دشمنان خود و علی را بیان کرد. این روایت‌ها بیانگر پایبندی اعمش به گفته‌های خود در زمینه حدیث و روایات است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اعمش». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.