آیه ۱ سوره حدید: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره حدید''' یکمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱ سوره حدید''' یکمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیات ابتدایی سوره حدید، [[توحید]] [[خداوند]] است که [[قرآن]] در این آیات حدود بیست وصف را برای [[الله]] برمی‌شمرد و در اولین آیه به [[تسبیح]] پروردگار توسط تمام موجودات عالم هستی اشاره می‌کند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در سه آیه آغازین سوره، به معرفی جامعی از صفات الله پرداخته شده که حدود بیست صفت در این آیات مورد اشاره قرار گرفته است. در آیه نخست به تسبیح و تنزیه خداوند اشاره شده است که براساس متن آیه همه موجودات (اعم از صاحبان عقل و ذی روح و مخلوقات بی روح) او را تسبیح می‌گویند و او را از هر عیب و نقصی پاک و برکنار می‌خوانند. به گزارش مکارم، تفاوت تعبیر در «[[سوره‌های مسبحات]]» که در برخی از آنها فعل «سبّح» به شکل [[ماضی]] و در برخی دیگر به شکل [[مضارع]] بیان شده‌اند؛ ممکن است اشاره به این نکته باشد که در گذشته و آینده و در همه زمان‌ها موجودات جهان در حال تسبیح و تقدیس ذات پروردگار هستند. در انتها، آیه نیز با دو صفت «[[عزیز]]» و «[[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]]» به معنای عزت‌مند و درست‌کار که از [[اسماء الحسنی]] الهی هستند؛ پایان می‌یابد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۴-۲۹۶|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حدید | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره حدید یکمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیات ابتدایی سوره حدید، توحید خداوند است که قرآن در این آیات حدود بیست وصف را برای الله برمی‌شمرد و در اولین آیه به تسبیح پروردگار توسط تمام موجودات عالم هستی اشاره می‌کند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، آنچه در آسمانها و زمین است خداوند را به پاکی یاد می‌کنند و اوست پیروزمند فرزانه»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، آنچه در آسمانها و زمین است، خداوند را تسبیح می‌گوید، و اوست پیروزمند فرزانه»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در سه آیه آغازین سوره، به معرفی جامعی از صفات الله پرداخته شده که حدود بیست صفت در این آیات مورد اشاره قرار گرفته است. در آیه نخست به تسبیح و تنزیه خداوند اشاره شده است که براساس متن آیه همه موجودات (اعم از صاحبان عقل و ذی روح و مخلوقات بی روح) او را تسبیح می‌گویند و او را از هر عیب و نقصی پاک و برکنار می‌خوانند. به گزارش مکارم، تفاوت تعبیر در «سوره‌های مسبحات» که در برخی از آنها فعل «سبّح» به شکل ماضی و در برخی دیگر به شکل مضارع بیان شده‌اند؛ ممکن است اشاره به این نکته باشد که در گذشته و آینده و در همه زمان‌ها موجودات جهان در حال تسبیح و تقدیس ذات پروردگار هستند. در انتها، آیه نیز با دو صفت «عزیز» و «حکیم» به معنای عزت‌مند و درست‌کار که از اسماء الحسنی الهی هستند؛ پایان می‌یابد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۴۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۹۴-۲۹۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
