احمدیه (شاه‌چراغ)

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

احمدیه، از فرقه‌های منشعب شده از شیعیان امامیه است۔

مشخصات فرقه

مشکور به نقل از نوبختی، احمدیه را یکی از فرقه‌های منشعب شده از شیعیان امامیه می‌داند که پس از مرگ علی بن موسی الرضا، به وجود آمدند۔[۱] به گزارش آریا در تاریخ فرق اسلامی، این فرقه کمی بعد، به امامت محمدتقی باور پیدا کرده و از عقیده خود برگشتند۔[۲] با این وجود در تاریخ اسماعیلیه آمده‌است که بعد از درگذشت موسی کاظم، گروهی به امامت احمد بن موسی باور پیدا کردند۔

رهبر فرقه

این فرقه، احمد بن موسی مشهور به شاه‌چراغ را امام خود دانسته‌اند۔ که در منابع شیعی، شخصی جوانمرد، پرهیزگار و خیّر عنوان شده‌است۔[۳] به گزارش امین در فرهنگ‌نامه فرقه‌های اسلامی، چون خبر درگذشت علی بن موسی الرضا به برادرش احمد رسید، وی در شیراز حاضر بود و قصد خراسان کرد که توسط حاکم شیراز از سفر منع شد و پس از درگیری میان او حاکم شیراز، ابتدا نزدیکانش و پس از آن خود او به قتل رسید۔[۴]

عقاید

این گروه شیعه، بر این باور بودند که امامت دو برادر پس از یکدیگر جایز است۔ بنابراین، پس از مرگ علی بن موسی الرضا، به امامت برادرش احمد بن موسی معروف به شاه‌چراغ باورمند شدند۔ این گروه چون محمد تقی را کودکی خردسال یافتند، امامتش را نپذیرفتند۔ سران فرقه پس از درگذشت علی بن موسی الرضا، یکی از شرایط امام را بلوغ معرفی کردند و امامت کودک نابالغ را، به منزله مکلف کردن کودک نابالع به تکلیف از جانب خدا دانستند که درست نمی‌دانستند۔ آنان بر این باور بودند که کودک خردسال، نمی‌تواند بین مردم داوری کند و فهم احکام پیچیده دین را ندارد و از این رو محمد تقی را شایسته امامت ندانستند۔[۵]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • آریا، غلامعلی (۱۳۸۲). تاریخ فرق اسلامی و مذاهب کلامی. تهران: پایا. شابک ۹۶۴-۶۷۴۸-۴۰-۶.
  • الامین، شریف یحیی (۱۳۷۸). فرهنگ‌نامه فرقه‌های اسلامی. ترجمهٔ موحدی، محمدرضا. تهران: باز. شابک ۹۶۴-۹۹۷۸۰-۱-۵.
  • مشکور، محمدجواد (۱۳۷۲). حسینی، محمدجواد، ویراستار. فرهنگ فرق اسلامی. به کوشش مدیرشانه‌چی، کاظم. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی.