ابن ابی‌داود
ابن ابی‌داود با نام کامل احمد بن داود بن جریر الایادی، (۷۷۷–۸۵۴ میلادی) از قاضیان و ادیبان عرب بود که در بصره متولد شد و در بغداد درگذشت. او در کودکی به همراه پدرش به دمشق و پس از آن به عراق رفت و از نزدیکان مأمون گشت. او فقیه و کلامی بود به مذهب اعتزالی داشت. او در دوران خلافت معتصم و واثق عباسی، به مقام قاضی‌القضاتی منصوب شده بود. او در دوران پایانی زندگانی خود فلج شد و قضاوت را رها کرد. از او اشعار متعددی باقی مانده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- مجموعة من العلماء و الباحثین (۱۴۳۱). الموسوعة العربیة المیسرة (به العربية). به کوشش حسین محمد نصار. بیروت: المکتبة العصریة.