ابوخالد کابلی

ابوخالد کابلی مشهور به وردان و ملقب به کنکر یکی از یاران سجاد، امام چهارم شیعیان دوازده‌امامی بود. بر اساس روایتی از جعفر صادق، امام ششم شیعیان دوازده‌امامی، ابوخالد کابلی، یحیی بن ام‌طویل و جبیر بن مطعم، سه نفری بودند که پس از کشته‌شدن حسین بن علی، امام سوم شیعیان در نبرد کربلا، همچنان به تشیع باور داشتند و از دین خارج نشده بودند. وی در آغاز کیسانی مذهب و معتقد به امامت محمد حنفیه بود و سپس به توسط یحیی بن ام‌طویل و ملاقات با سجاد، به مذهب امامیه باور پیدا کرد. ابوخالد در روزگاران حجاج، از حاکمان دوره اموی تحت تعقیب بود و مدتی متواری می‌زیست و سپس به مکه پناهنده شد و در پایان عمر برای دیدار مادرش به کابل سفر کرد. ابوخالد کابلی نامی مشترک با یکی از شاگردان محمد باقر امام ششم شیعیان دوازده‌امامی است. برخی او را با ابوخالد کابلی حاضر، یکی می‌دانند و برخی او را شخصی دیگر می‌دانند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن‌فرات». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.