آخوند
آخوند واژه‌ای متداول در ایران است که به روحانیون مذهبی مسلمان اشاره دارد. این واژه در لغت‌نامه‌ها به معنی دانشمند، پیشوای دینی و معلم علوم شرعیه به کار رفته‌است. گفته شده که این وازه از عهد تیموریان در ایران رایج شد. مأخذ و منشأ اشتقاق این کلمه به وضوح روشن نیست اما دهخدا در لغت‌نامه خود، احتمال داده که مخفف آغا و خوند (به معنی خداوندگار) باشد. بعضی آن را تحریفی از آرخون یا آرگون یونانی که در آنجا عنوان روحانیون مسیحی است دانسته‌اند. برخی دیگر نیز آن را مرکب از آ (مخفف آقا) و خواند (فعل خواندن) پنداشته‌اند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آخوند». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.