احد (اسماء الحسنی)

اَحَد به معنای یکی و یگانه، یکی از اسماء الحسنی است که برای توصیف الله، خدای یگانه مسلمانان به کار رفته است. در سوره توحید، الله چنین توصیف شده است: «قل هو الله احد». این واژه در عقیده متلکمان مسلمان، بیانگر مفهوم تجزیه‌ناپذیری ذات خدا و بی‌مانندی اوست. گفته شده است که احد، تنهائی که بی‌همتا باشد را گویند. همچنین گفته شده که واحد و احد مفهوما به یک معنی هستند و واحد، چیزی جدا از چیزهای دیگر است که از چیزی نشأت نگرفته و با چیزی دیگر متحد نگردد و از این بابت گفته‌اند که ریشه اعداد واحد است، ولی خود واحد عدد نیست و عدد از دو آغاز می‌شود؛ چرا که عدد مصدر و به معنی شمارش است و یک را نمی‌توان شمرد. بعضی گفته‌اند احد، اخص از واحد است که واحد هم به یکتای بی‌همتا گویند و هم به یکتای باهمتا؛ ولی احد، یگانه‌ای را گویند که بی‌همتا بود.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احد». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.