عبدالله بن جحش
عبدالله بن جحش، که المجدّع فی الله ملقب بود، یکی از صحابه محمد و از اقوام او بود. وی فرزند أمیمه دختر عبدالمطلب بود و از مهاجرین مسلمان محسوب می‌شد. قبیله پدری او بنی‌اسد بود. عبدالله در غزوه احد به دست ابوالحکم بن اخنس بن شریق کشته شد. گفته‌اند که گوش و بینی او را پس از قتل، بریدند و پیکرش را مثله کردند. محمد او را در کنار حمزه، در یک گور دفن کرد. او به هنگام مرگ، چهل و چند ساله بود. ابن‌اثیر در اسدالغابه، افسانه‌ای را گزارش می‌کند که در جنگ احد، پس از آنکه شمشیر عبدالله شکسته شد، محمد چوب خشک خرمایی را به او داد و دست او به شمشیر مبدل شد. نام این شمشیر عرجون بود نسل به نسل در دست می‌گشت تا آنکه به ۲۰۰ دینار به بغای ترک فروخته شد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احد». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.