سید حمیری
اسماعیل بن محمد بن یزید بن ربیعه شامی (۱۰۵–۱۷۳ ه.ق)، ملقب به سید حمیری، از شاعران بزرگ و ادبیات عرب بود. او از قریش یا از بنی‌هاشم نبود و دلیل ملقب شدنش به سید، از بابت سیادت در علم و ادبیات بود. او را سیدالشعرا نیز خوانده‌اند. در تذکره ابن‌المعتز نقل شده که پدر و مادر وی ناصبی بودند. او بابت عقاید والدینش، از آنان در اشعارش، تبری جسته است. همین کار وی باعث سعایت والدینش نزد سلطان می‌شود. این کار باعث شد بابت تغییر مذهبش از تسنن به تشیع، مورد پرسش و پاسخ قرار بگیرد. او از اطرافیان جعفر صادق، امام ششم شیعیان امامیه بود و پس از او به امامت اسماعیل باور داشت اما با درگذشت اسماعیل پیش از جعفر صادق، به امامت محمد بن حنفیه باور پیدا کرد و به کیسانیه گرائید. گفته شد او بر خلاف باور مسلمانان، به نوشیدن شراب علاقه داشت. منابع امامیه گزارش کرده‌اند که او در نهایت به امامت جعفر صادق گرایش پیدا کرد و به مذهب امامیه پیوست. در برخی از اخبار امامیه آمده است که علم امامان شیعه به چهار تن، سلمان فارسی، جابر بن عبدالله انصاری، سید حمیری و یونس بن عبدالرحمان، منتقل شده است. رجال‌نویسان متأخر شیعه، دربارهٔ عقیده وی بحث‌هایی داشته‌اند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اسماعیل بن محمد بن یزید بن ربیعه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.