عبدالله بن میمون قداح
| عبدالله بن میمون قَدّاح | |
|---|---|
| متولد | اهواز |
| وفات | ۸۷۴–۸۷۵ م |
| ملیت | ایرانی، اهواز |
| دیگر نام‌ها | میمون قداح، عبدالله بن میمون اهوازی |
| حرفه | راوی حدیث |
| آثار | مبعث النبی، صفةالجنة والنار |
| عنوان | قداح، مکی، ابن میمون، ابن قداح، مخزومی |
| والدین | میمون بن اسود |
عبداللّه بن میمون قداح از شخصیت‌های تاریخی مورد اختلاف در منابع اسلامی است. منابع سنی، شیعه و اسماعیلیان به صورتی متفاوت از او یاد کرده‌اند. به نوشته لالانی، عبدلله به عنوان نیای ادعایی اسماعیلیان مشهور بوده است. و چون در خدمت محمد باقر و پسرش جعفر صادق بوده، این مزیت را داشته تا بسیاری از احادیث این دو را مکتوب کند.[۱]
پدرش میمون‌بن الاسودالقدّاح، در مکه زندگی می‌کرده و در دورهٔ جعفر صادق درگذشت. وی از موالی بنی‌مخزوم و از شاگردان محمد باقر بود و از او چندین جمله نیز روایت کرده است. به نوشته ایوانوف، میمون قداح از ساکنان بانفوذ مکه و عهده‌دار املاک باقر در این شهر بوده و به نظر می‌آید به کار تجارت مشغول بوده است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- لالانی، ارزینا آر. (۱۳۸۱). نخستین اندیشه‌های شیعی: تعالیم امام محمدباقر. ترجمهٔ فریدون بدره ای. تهران: نشر و پژوهش فرزان روز.