بدون تصویر

آیه ۱۰۱ سوره مؤمنون

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۵ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۰۱ سوره مؤمنون
مشخصات قرآنی
نام سورهمؤمنون
تعداد آیات سوره۱۱۸
شماره آیه۱۰۱
شماره جزء۱۸
شماره حزب۷۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۰۱ سوره مؤمنون صد و یکمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث به نفخ صور و برپایی قیامت اشاره شده است که با دمیده شدن در صور هیچ نسبی میان انسان‌ها نخواهد بود و از یکدیگر سؤال نمی‌کنند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ آیهٔ ۱۰۱ از سورهٔ ۲۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آنگاه چون در صور دميده شود هيچگونه خويشاوند و نسبتي در ميان آنان نمی‌ماند و در آن روز از همديگر نمی‌پرسند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«آنگاه که در صور دمیده شود، در آن روز پیوند و خویشی در میانشان برقرار نماند، و از هم پرس و جو نکنند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن از این آیه به بعد به توصیف اتفاقات هنگام برپایی قیامت و شرح حال گناه‌کاران در آن روز پرداخته است. نخست می‌گوید: «در صور دمیده می‌شود.» و چون این امر انجام پذیرفت؛ دو پدیده از پدیده‌های قیامت ظاهر می‌شود: از کار افتادن نسب‌ها و دیگری سؤال نکردن از حال یکدیگر به جهت شدت حساب و کتاب الهی و حوادث هولناک آن روز. به گزارش مکارم، این احتمال دربارهٔ عبارت «و لایتساءلون» وجود دارد که منظور این باشد از یکدیگر درخواست کمک و یاری ندارند. چونکه می‌دانند این درخواست، مفید و مؤثر به حالشان نیست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.