طلحه بن عبیدالله

طلحة بن عبیدالله ، از نخستین مسلمانان و یاران پیامبر اسلام (ص) در زمان ایشان بوده اند، و در جنگ های آن زمان رشادت هایی از خود نشان داد، طلحه پسر عموی ابوبکر بن ابوقحانه خلیفه اول مسلمانان بود، طلحه پس از وفات پیامبر(ص) با خلفای نخستین همکاری نمود و در کشور گشایی آن ها حضور فعالی داشت، سپس طلحه به عنوان یکی از اعضای شورای شش نفره برای تعیین خلیفه سوم از سوی سوی خلیفه دوم تعیین شد، همچنین منابع تاریخی به نقش فعال طلحه در ماجرای قتل عثمان و تحریک مردم به قتل خلیفه نیز یاد کرده اند. پس از کشته شدن عثمان، طلحه با حضرت علی (ع) بیعت کرد، اما پس از مدتی بیعت خود را نادیده گرفت و با عایشه همسر پیامبر (ص) و زبیر و برخی امویان که به ناکثین شهرت یافتند، جنگ جمل را علیه امام علی (ع) به راه انداختند، و و در این جنگ توسط مروان بن حکم (که در سپاه ناکثین حضور داشت) کشته شد. او را یکی از سران عثمانیه قلمداد کرده‌اند. همچنین طلحه نزد اهل سنت از جایگاه بالایی برخوردار است و او را یکی از عشره مبشره می دانند.

زندگی نامه

طلحه از قبیله قریش و تیره بنی تیم بن مرة، بود که ده سال قبل از بعثت متولد شد. مادر اون با نام صعبة بنت حضرمی که در دوران پیامبر (ص) زندگی می کرده است و بنابر نقل و قول ها از خاندان طلحه، مسلمان از دنیا رفته است.

طبق منابع تاریخی آورده شده، طلحه دارای دو کنیز ام ولد و هفت زن بوده است، که برخی از آن ها به نقل تاریخی به نام های،حمنة بنت جحش، دخترعمه پیامبر(ص)، ام کلثوم دختر ابوبکر، سعدی بنت عوف، خولة بنت قعقاع، و ام حارث بنت قسامه یاد شده است.

مسلمان شدن

نحو گرایش طلحه به اسلام و مسلمان شدن از طریق ابوبکر بود، و در برخی منابع تاریخی آورده شده است راهبی در شام خبری به طلحه میدهد از ظهور پیامبری تحت عنوان احمد فرزند عبدالمطلب که وی پس از رفتن به مکه به همراه ابوبکر مسلمان می شود.

ابوبکر و طلحه در ابتدای مسلمان شدنشان توسط اطرافیان از جمله، نوفل بن خویلد بن عدویه یا عثمان بن عبیدالله، برادر طلحه مورد آزار و اذیت بسیاری قرار می گرفتند، تا جایی که گاهی نوفل (یا عثمان) آن ها را با طناب می بست تا از نماز خواندن آن ها جلوگیری کند.