بهشت
بهشت یا جنت (به انگلیسی: Paradise)، مسکن ارواح یا اجسام[الف] درست کردار است.
برخی از اسامی بهشت در قرآن:
- جنت (جنة): در قرآن بیشترین اصطلاحی که برای اشاره به بهشت از آن استفاده شده جنة است. همچنین قرآن هنگام اشاره به مسکن آدم از این کلمه استفاده کرده‌است.[۱]
- فردوس: مفسران متعددی قائل برآنند که جنت چندین درجه دارد که از میانشان «فردوس» بهترین درجات را داراست. همچنین عرش خداوند نیز بالای فردوس قرار دارد که رودهای بهشتی از عرش بر فردوس جاری می‌شوند. همچنین اقوالیست مبنی بر این که فردوس شامل چهار باغ است که دوتای آن از طلا و دوتای دیگر از نقره هستند.[۲]
- عدن: نامی که در کتاب مقدس برای بهشت استفاده شده‌است.[ب] حالت جمع «جناتٍ عدن» برای نشان دادن عرض و پهنا به کار رفته‌است. همچنین جنات جهت اشاره با کاخ‌ها و باغ‌ها به کار رفته در حالی که «عدن» برای اشاره به ابدیت و جاودانگی به کار رفته‌است. همچنین در تفاسیر عدن را کاخی در جنت دانسته که توسط برج‌ها چمن‌زارهایی احاطه شده و دارای پنج هزار در و … بوده که در مرکز جنت قرار دارد.[۲]
یادداشت‌ها
ارجاعات
- ↑ McAuliffe 2004, pp. 12-13, The Names of the gardens.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ McAuliffe 2004, p. 13, Firdows.
منابع
- McAuliffe, Jane, ed. (2004). Encyclopedia of Qur'an. Vol. 4. Brill.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به اسلامیکال کمک کنید. |