بدون پیوند
بدون رده
بدون تصویر
غیراستاندارد
نیازمند به ویراستاری
مقابله‌نشده با دانشنامه‌ها

شبیب بن عبدالله نهشلی

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۲۷ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (Shahroudi صفحهٔ شبیب بن عبدالله را به شبیب بن عبدالله نهشلی منتقل کرد)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

شبیب بن عبدالله نهشلی از یاران حسین بن علی بود که در کربلا در روز عاشورا کشته شد.

شبیب بن عبدالله نهشلی
متولدعراق
وفاتعاشورای ۶۱ ه‍. ق
کربلا، عراق
شناخته‌شده برایحضور در نبرد کربلا
مخالف(ها)بنی امیه
دیناسلام

نسب

شبیب بن عبدالله (ابو عمرو) نهشلی و بنا به قولی ابو عمر خثعمی، منسوب به بنی نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله بن مالک بن زید مناة بن تمیم، از قبیله تمیم، از اعراب عدنانی شمال شبه جزیره بود.[۱] او را با نام‌های حبیب بن عبیدالله نهشلی،[۲] حبیب بن عبدالله نهشلی،[۳] ابو عامر نهشلی[۴] و ابو عمرو نهشلی[۵] نیز نامیده‌اند.

زندگی‌نامه

شبیب در زمان پیامبر اسلام می‌زیست و از تابعین و از اصحاب علی بن ابی طالب بود. شبیب در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در رکاب علی جنگید.

او پس از علی بن ابی طالب و حسن بن علی به حسین بن علی پیوست و از مدینه تا مکه و سپس تا کربلا در خدمت اباعبدالله بود.

نقش در روز عاشورا

ابو عمرو نهشلی در صبح روز عاشورا و در حمله اول یه تنهایی[۴] یا پس از حمله اول به همراه نفری دیگر با اذن اباعبدالله به میدان جنگ رفت و با لشکر عمر سعد دلاورانه جنگید[۶] و نزد حسین بن علی آمد و چنین رجز خواند:

اَبشِر هَدیت الرّشد تلقی احمداً

فی جَنَّةِ الفردوس تعلوا صعداً

ترجمه: ای حسین، ای رهبر انسان‌ها! به سعادت و نیک‌فرجامی بشارت ده که ما را به راستی و درستی راه نمودی و درهای بهشت به رویمان گشودی. مسرور باش که خدایت رستگار کند تا رسول خدا را در بهشت ملاقات کنی و در جایگاه و پایگاه رفیع و بلند بهشت خرم خدا صعود کنی.

شبیب دوباره به میدان رفت. عامر بن نهشل از قبیله بنی اللات، از سپاه ابن سعد کمین کرد. زمانی که شبیب بن عبدالله بر خاک افتاد و عامر سر از تنش جدا کرد.

در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده‌است: «السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ عَبدِاللهِ نَهشَلی»[۷]

منابع

  1. مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 336-338.
  2. فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح‌الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه‍.ق ج1، ص86.
  3. اقبال الاعمال، ج2، ص78.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، 1369 ه‍.ق / 1950 م. ص42.
  5. اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت:1403 ه‍.ق ج2، ص389، مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ج4، ص113.
  6. مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ج4، ص113.
  7. رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ه‍.ق ص74؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش. ج44، ص199؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه، 1345 ه‍.ق ص219؛ جامع الرواة، ج1، ص398؛ اقبال الاعمال، ج2، ص78.