آیه ۱۶ سوره نبأ
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نبأ | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره نبأ شانزدهمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه بحث قبلی، در آخرین آیه از آیات یازده‌گانه، به باغ‌های پردرختی که میوه‌هایش مورد استفاده انسان‌ها و حیوانات قرار می‌گیرند؛ به عنوان سومین منفعتی که از بارش باران بر زمین به وجود می‌آید؛ اشاره شده است. به نظر برخی مفسران، قدرت خداوند و هدفمند بودن او در آفرینش عالم هستی دو نتیجه‌ای هستند که در انتهای این آیات نتیجه‌گیری می‌شوند و مستقیما به مسأله معاد پیوند دارند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و نیز باغ‌هایی (با درختان) انبوه»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بوستانهایی انبوه»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آخرین آیه از آیات یازده‌گانه، به باغ‌های پردرختی که میوه‌هایش مورد استفاده انسان‌ها و حیوانات قرار می‌گیرند؛ به عنوان سومین منفعتی که از بارش باران بر زمین به وجود می‌آید؛ اشاره شده است. به عقیده وی، در پایان این آیات دو نکته مهم نتیجه‌گیری می‌شود که این نظام دقیق و منظم عالم هستی بر قدرت خداوند و هدف او از این آفرینش دلالت دارد و به مسأله معاد مربوط هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۵۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۷-۲۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نبأ»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
