ابن‌میثم بحرانی
کمال‌الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی مشهور به ابن‌میثم بحرانی، از متکلمین ماهر روزگار خود بود. ابن‌طاووس عبدالکریم بن احمد و مفیدالدین بن جهم از او روایت کرده‌اند. صدرالدین شیرازی در حاشیه تجرید از او بسیار نقل کرده است. وی در آغاز در بحرین بود و منزوی می‌زیست تا اینکه علمای حله و عراق از گوشه‌گیری او گله کردند، لذا او سفری به عراق داشت و علمای آنجا را دیدار کرد. برای او، یک کتاب با عنوان شرح نهج‌البلاغه گزارش کرده‌اند. وی در سال ۶۷۹ ه.ق در بحرین درگذشت و در آنجا در قریه حلتای ماحوز به خاک سپرده شد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن میثم بحرانی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.