محمد بن جعفر بن محمد بن هارون
محمد بن جعفر بن محمد بن هارون بن فرقهٔ بن ناجیهٔ بن مالک تمیمی نحوی قمی کوفی (۳۰۳ یا ۳۱۱–۴۰۲ ه.ق) مشهور به ابن‌نجار، از محدثین شیعه و علمای نحو بود. کنیه او را ابوالحسن یا ابوالحسین گزارش کرده‌اند. وی از احمد بن سعید معروف به ابن‌عقده (م ۳۳۳ ق) نقل حدیث کرده است و از مشایخ ابوالعباس احمد نجاشی است. شریف ابوعبدالله محمد بن علی حسینی صاحب کتاب التعازی از وی نقل حدیث می‌کند. وی غیر از ابن‌نجار، مؤلف کتاب ذیل تاریخ بغداد و کتاب الدرة الثمینهٔ است. یاقوت در معجم الادباء به شرح حال وی پرداخته و کتاب تاریخ الکوفهٔ را که از مؤلفات اوست دیده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن نجار». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.