ابوذویب
خویلد بن خالد بن محرث، مشهور به ابوذویب، از صحابه و شاعران مشهور عرب در دوره جاهلیت و اسلام است. او در اواخر عمر به مدینه عزیمت کرد و در آنجا زندگی نمود. در طول دوران زندگی در مدینه، در جنگ‌های اسلامی نیز شرکت داشت. منابع گفته‌اند که او تا دوران خلافت عثمان زنده بود و در سال ۲۶ ه.ق، سپاه عبدالله بن سعد بن ابی‌سرح که به آفریقا رفته بود را همراهی کرد و در فتح آفریقا حاضر بود. منابع مدعی هستند که او در راه بازگشت به مدینه، در مصر درگذشت. او را صاحب دیوان گزارش کرده‌اند و اشعاری در مدح پیامبر اسلام سروده است. او محمد را در شب درگذشتش ملاقات کرد و در مراسم تدفین او شرکت نمود. وی را از تیره بنی‌هذیل بن مدرکهٔ از قبیله مضر گزارش کرده‌اند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوذویب». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.