قاسم بن صبیح
قاسم بن صبیح که وی را قاسم بن صبیح عجلی کوفی نیز گزارش کرده‌اند، یکی از درباریان هشام بن عبدالملک بود. وی ریاست دیوان را در آن دوران بر عهده داشت و به قدری در دستگاه اموی نفوذ داشت که شاعرانی که خلیفه اموی را مدح می‌گفتند قاسم را نیز می‌ستودند. یزید بن ضبه (د ۱۳۰ ه.ق) و ابوالنجم عجلی (د ۱۳۰ ه.ق) دو شاعری بودند که در مدح او سروده‌هایی داشته‌اند. اجداد او، قبطی نژاد و از موالی بنی‌عجل بودند و به همین دلیل او را عجلی گفته‌اند. چون پدر او صبیح، در ده دبا نزدیک کوفه می‌زیست، خاندانش را کوفی خواندند. خاندان صبیح به داشتن شعرا و نویسندگان بزرگ معروف بودند. احمد بن یوسف کاتب، از جمله نوادگان او بود که به وزارت حکومت عباسی منصوب شد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احمد بن یوسف کاتب». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.