المعجم فی آثار ملوک العجم
المعجم فی آثار ملوک العجم یا تاریخ معجم یا المعجم فی تاریخ ملوک العجم کتابی درسی به فارسی، با محتوای تاریخی، مشتمل بر تاریخ ایران پیش از اسلام، تألیف شرف‌الدین قزوینی است.
محتوا
نثر تاریخ معجم مصنوع و متکلف و مطالب تاریخی آن بی‌اعتبار است. مؤلف در خلال حکایت شاهان به پند و اندرز پرداخته و مطالب خود را با اشعار و آیات مزیّن کرده است. وی در نوشتن پیرو شیوهٔ وصّاف الحضره بوده است. نسخه‌های متعددی از این کتاب در کتابخانه‌های ایران، قاهره، لاهور، هند، بریتانیا و سن پترزبورگ موجود است. این کتاب نخستین بار در تبریز در ۱۲۵۹ و سپس در تهران در ۱۲۶۷(روزنامه وقایع اتفاقیه، ج ۱، ش ۳۳، ص ۱۷۰) و ۱۲۸۶، در هند (۱۲۷۷) و اصفهان (۱۳۳۰) چاپ شد (مشار، ج ۲، ستون ۳۰۴۷). کمال برغموی به امر محمودپاشا، وزیر سلطان محمد فاتح، آن را به ترکی ترجمه کرده و بلاغت‌نامه یا ترجمان البلاغه نامیده است. کتاب تاریخ معجم بسیار معروف بوده و در مدارس تدریس می‌شده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
- ↑ شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۹۵.
منابع
- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.