اقبال لاهوری
اقبال لاهوری، شاعر، فیلسوف، و متفکر مسلمان اهل لاهور پاکستان بود.
زندگی
اقبال لاهوری، شاعر، فیلسوف، و متفکر اهل لاهور پاکستان، در فوریه ۱۸۷۳ میلادی (۱۲۸۹ هجری قمری) در شهر سیالکوت هند به دنیا آمد. او در دوران کودکی به تحصیل پرداخت و قرآن را در یکی از مساجد آموخت. سپس نزد میر حسین شمس‌العلما به یادگیری برخی از علوم اسلامی پرداخت. در سال ۱۸۹۵ میلادی، دوره تحصیلی خود را در کالج اسکاج متن به پایان رساند و اولین امتحان دانشگاهی را گذراند. اقبال در سال ۱۸۹۷ موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد (M.A) شد و در سال ۱۸۹۹ نخستین شعر خود را در یک گردهمایی بزرگ قرائت کرد. اقبال در سال ۱۹۰۵ برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در دانشگاه کمبریج در رشته فلسفه تحصیل کرد. او پس از اخذ مدرک دکتری و تدریس در فلسفه، در سال ۱۹۰۸ به کشور خود بازگشت و در دستگاه قضایی مشغول به کار شد. در سال ۱۹۲۷ به عضویت مجلس شورای ایالتی درآمد و در سال ۱۹۳۰ به ریاست حزب مسلم لیگ انتخاب شد. او همزمان به حرفه وکالت نیز اشتغال داشت.[۱]
از سال ۱۹۲۴ به بعد، اقبال به مشکلات کلیوی دچار شد و در سال ۱۹۳۷ بیماری چشمی نیز به وضعیت سلامتی او افزوده شد. بیماری او در مارس ۱۹۳۸ شدت گرفت و در ۲۱ آوریل همان سال درگذشت. او در زادگاهش به خاک سپرده شد. آثار شعری او که به زبان فارسی و اردو نگاشته شده‌اند، از مضامین آزادی‌خواهی و افکار سیاسی برخوردارند. دیوان شعر فارسی او مشتمل بر قصاید، قطعات، و مثنویات، از شهرت بسیاری برخوردار است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اقبال لاهوری». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.