اسلامیکال:آزار

آزار الگویی از رفتارِ اهانت‌آمیز مکرر از دید یک مشاهده‌گرِ عاقل است که عمداً شخص یا اشخاصی را هدف قرار می‌دهد. هدف از آزار معمولاً تهدید و ارعاب سوژه است که می‌تواند ویرایش اسلامیکال را برای سوژه ناخوشایند کند یا او را از ویرایش دلسرد کند یا بترساند.

اسلامیکال هرگز نباید برای آزار کسی مورد سوءاستفاده قرار گیرد، چه آن فرد در اینجا ویرایشگر باشد چه نباشد. ویرایش‌های حاوی آزار بسته به مورد برگردانده، حذف یا پنهان می‌شوند و کاربران آزارگر قطع دسترسی یا تحریم می‌شوند.

آزار شامل اَعمالِ حساب‌شده‌ای است که توجه سوژه را به خود جلب کند و به صورت ضمنی یا غیرمستقیم او را هدف قرار دهد، حتی بدون اینکه مکالمهٔ مستقیمی بین آزارگر و سوژه برقرار شود.

انواع آزار و اخلال

آزار از جمله تهدید، ارعاب، مزاحمت یا تماس یا توجه ناخواسته به شکل مکرر، و تکرار حملات شخصی می‌تواند موجب کاهش لذت فرد از اسلامیکال و در نتیجه اخلال در پروژه شود. آزار کاربر به خاطر نژاد، جنسیت، هویت جنسیتی، گرایش جنسی، سن، باورهای مذهبی یا سیاسی، معلولیت، قومیت، ملیت، و ... مجاز نیست. همهٔ ویرایشگران به یک اندازه مشمول ممنوعیت آزار می‌شوند. آزار دادن یک کاربر با سابقهٔ رفتار نامناسب یا اخلالگرانه غیر قابل قبول است، همچنانکه آزار دادن هر کاربر دیگری. اسلامیکال حامی ایجاد اجتماعی نزاکتمند است: مردم اشتباه می‌کنند، اما تشویق می‌شوند که از اشتباهاتشان درس بگیرند و مسیرشان را اصلاح کنند. آزاررسانی خلاف این روحیه است و به کار ساختن دانشنامه آسیب می‌زند.

تعقیب کاربران

تعقیب در اسلامیکال به عمل گزینش یک یا چند ویرایشگر خاص، شرکت در بحث‌ها دربارهٔ مقاله‌ها یا موضوعاتی که ویرایش کرده‌اند یا گفتگوهایی که ایشان در آن مشارکت کرده‌اند به منظور مخالفت دائم یا مهار آنها گفته می‌شود. این کار با هدف آشکار ناراحت یا اذیت کردن، یا فشار آوردن بر ویرایشگر دیگر انجام می‌شود. تعقیب معمولاً با دنبال کردن پی‌درپی سوژه در اسلامیکال همراه است.

کاربران بسیاری مشارکت‌های کاربران دیگر را به قصد همکاری یا با مقاصد مدیریتی دنبال می‌کنند. این کار باید با دقت و با دلیل موجهی صورت گیرد تا شبههٔ مزاحمت یا انتقام شخصی ایجاد نکند. استفادهٔ صحیح از تاریخچهٔ مشارکت‌های یک کاربر شامل اصلاح اشتباهات واضح یا زیر پا گذاشتن سیاست‌های اسلامیکال، یا اصلاح اشتباهات مرتبط‌شان در تعدادی نوشتار است اما محدود به این‌ها نیست. چنین عملی برای نگهبانی و اسپم‌زدایی حتی توصیه می‌شود. سیاههٔ مشارکت‌های کاربر می‌تواند به منظور گردآوری شواهد برای ارائه در پرونده‌های هیئت داوری یا پرونده‌های تام در روند حل اختلاف مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از حل اختلاف در صورتی که حاوی شکایت سطحی یا غیرموجه باشد خود می‌تواند مصداقی از تعقیب کاربران محسوب شود.

جزء لایتجزای قانون منع تعقیب کاربران، سلب لذت دیگر کاربران از ویرایش یا ایجاد اخلال کلی در پروژه بدون دلیلی موجه و مهم‌تر است. اگر تعقیب کاربر با هدف فشار آوردن بر او باشد، یا اگر توأم با غرض، حملات شخصی یا دیگر رفتارهای اخلالگرانه باشد، حتی اگر تک‌تک ویرایش‌ها خودشان اخلالگرانه نباشند، ممکن است تبدیل به موضوعی خیلی جدی شود و قطع دسترسی یا دیگر محدودیت‌های ویرایشی به همراه داشته باشد.

تهدید

تهدید کاربری دیگر آزار محسوب می‌شود. این شامل هر تهدیدی در جهان واقعی (مانند آسیب زدن به شخص) یا تهدید به اختلال در کار کاربر در اسلامیکال می‌شود. اظهار اینکه کاربری قصد دارد رویه‌های معمول اسلامیکال، مانند حل اختلاف، را به طرز صحیح بپیماید تهدید محسوب نمی‌شود. تهدید قانونی نوعی خاص از تهدید با سیاست خاص خود است. کاربرانی که تهدید به پیگرد قانونی می‌کنند معمولاً بی‌پایان قطع دسترسی می‌شوند.

افشای اطلاعات شخصی

افشای اطلاعات شخصی کاربری دیگر نوعی آزار محسوب می‌شود، مگر اینکه آن شخص خود داوطلبانه اطلاعات شخصی‌اش را علنی کرده باشد، یا در اسلامیکال پیوندی به آن داده باشد. اطلاعات شخصی شامل نام واقعی، تاریخ تولد، شمارهٔ ملی یا پاسپورت یا شناسنامه، آدرس محل زندگی یا کار، عنوان شغل یا نام شرکت، شمارهٔ تلفن، آدرس ایمیل، هرگونه اطلاعات تماس یا عکس می‌شود؛ چه اطلاعات داده‌شده دقیق و درست باشد چه نباشد. افشای چنین اطلاعاتی در مورد کاربری دیگر نقض غیر قابل توجیه حریم خصوصی افراد است و می‌تواند آن ویرایشگر را در معرض آسیب در خارج از محیط اسلامیکال قرار دهد. به جز موارد غیرعمدی (مثلاً وقتی ویکی‌نویس‌ها یکدیگر را در بیرون از محیط اسلامیکال می‌شناسند و بعد سهواً اطلاعات شخصی را علنی می‌کنند، مثلاً در گفتگو طرف مقابل را به نام واقعی صدا می‌زنند) تلاش برای افشای اطلاعات، دلیلی کافی برای قطع دسترسی فوری است. این موضوع هم در مورد ویرایشگرها و هم افراد غیرویرایشگر صدق می‌کند.

هر ویرایشی که اطلاعات شخصی کاربری را برملا کند باید فوراً برگردانده و پنهان شود تا برای همیشه از اسلامیکال حذف شود. در این فاصله هر مدیری می‌تواند اطلاعات منتظر پنهانگری را حذف کند، حتی اگر مدیر درگیر باشد. اگر کاربری پیشتر اطلاعات شخصی خود را علنی کرده ولی بعداً آن را حذف کرده، نباید آن را در اسلامیکال تکرار کرد، گرچه اشاره به اطلاعاتی که خود شخص علنی کرده و هنوز در اسلامیکال موجود است افشای اطلاعات، محسوب نمی‌شود. اگر اطلاعات پیشین پنهان شده باشند، تکرارشان در اسلامیکال افشای اطلاعات محسوب می‌شود.

اگر دیدید کاربری اطلاعات شخصی کس دیگری را لو داده، صحت اطلاعات را رد یا تأیید نکنید. چنین کاری به فرد لودهنده یا هر کس دیگری که این اطلاعات را ببیند بازخوردی در مورد صحت آن اطلاعات می‌دهد. به همین دلیل، در مواجهه با اطلاعات نادرست واکنشی متفاوت با مواجهه با اطلاعات درست نشان ندهید. هنگام گزارش تلاش برای افشای اطلاعات، دقت کنید که در مورد صحت اطلاعات نظری ندهید. افشای اطلاعات معمولاً باید با «تلاش برای افشای اطلاعات» یا چیزی شبیه به آن توصیف شود، تا در مورد صحت اطلاعات خنثی بماند، و این موضوع باید برای کاربرانی که به خاطر افشای اطلاعات بسته شده‌اند روشن شود که ذکر افشای اطلاعات در سیاههٔ بسته شدن و پیام بسته شدن به معنی تأیید صحت اطلاعات افشاشده نیست.

اینکه کاربری اطلاعات شخصی‌اش را علنی کرده یا با نام واقعی خود ویرایش می‌کند و از این رهگذر آن‌ها را از طریق جستجو در اینترنت در دسترس قرار داده توجیهی برای پرونده‌سازی برای کاربر نیست. حلاجی نظراتی که کاربران خارج از اسلامیکال بیان کرده‌اند و نیز کاویدن ویرایش‌های پیشین آن‌ها در دیگر مقاله‌های اسلامیکال برای به چالش کشیدن مدام ویرایش‌هایشان نوعی آزار محسوب می‌شود. تهدید به افشای اطلاعات یک کاربر حملهٔ شخصی تلقی شده و ممنوع است.

سیاست حاضر ارسال اطلاعات شخصی کاربران را به یک مدیر، بازرس یا پنهانگر، هیئت نظارت یا بنیاد اسلامیکال از طریق ایمیل، در صورتی که برای گزارش نقض سیاست‌های محرمانگی (مانند تعارض منافع یا آزار و اذیت و ...) ضروری باشد ممنوع نمی‌کند. تنها حداقلی از اطلاعات به حداقل تعداد افراد باید منتقل شود. با این حال به ویرایشگران هشدار داده می‌شود که اجتماع گزینهٔ تحقیق و تفحص کاربران از یکدیگر را مردود می‌دارد. ارسال چنین اطلاعاتی در اسلامیکال نقض سیاست حاضر است.

مسائل مرتبط با اطلاعات شخصی خصوصی (هر کسی) را نیز می‌توان به یکی از اعضای تیم بازرسان و پنهانگران ایمیل زد. اگرچه در یکی از موقعیت‌های محدود شرح‌داده‌شده در بالا می‌توان به وبگاه‌های بیرونی که حاوی درخواست/تبلیغ ویرایش در اسلامیکال هستند در اسلامیکال لینک داد تا از تعارض منافع احتمالی پرده برداشت، لینک به پروفایل‌های شخصی در وبگاه‌های بیرونی نباید به یکی از ویرایشگران اسلامیکال ارتباط داده شود مگر آنکه ویرایشگر خودش پروفایلش را فاش کند.

اگر سهواً اطلاعاتی را منتشر کرده‌اید که می‌تواند به لو رفتن شما منجر شود، مهم است که فوراً برای پنهان شدن آن ویرایش‌ها اقدام کنید. توجه دیگران را به شکلی دیگر به آن اطلاعات جلب نکنید. اشاره به اطلاعاتی که خود شخص برملا کرده و همچنان موجود است افشای اطلاعات نیست، در نتیجه اقدام نکردن ویرایشگر برای حذف کردن به‌موقع اطلاعات ممکن است باعث شود از آن اطلاعات ذیل این سیاست حفاظت نشود.

مکاتبهٔ خصوصی

محتوای مکاتبات خصوصی، از جمله ایمیل‌ها، در صورت نداشتن اجازه از سوی مؤلف (شامل زیرمکاتبه‌های احتمالی قبلی) یا نبودن در مالکیت عمومی بر اثر گذشت زمان، نباید در اسلامیکال منتشر شود و هر مدیر غیردرگیری می‌تواند مکاتبه‌های خصوصی که بدون کسب اجازه از مؤلفان منتشر شده‌اند را حذف کند. چنین محتواهایی در عوض باید مستقیماً به هیئت داوری فرستاده شوند.

آزار در فضای کاربری

آزردن در فضای کاربری یک مشکل رایج است. مثال‌ها شامل قرار دادن «هشدارهای» متعدد اشتباه یا سؤال‌برانگیز در صفحهٔ بحث کاربر، برگرداندن این پیام‌ها وقتی کاربر آن‌ها را حذف کرده، چسباندن برچسب «مشکوک به زاپاس» و برچسب‌های مشابه در فضای کاربری مشارکت‌کنندگان فعال، و به صورت کلی تلاش برای نمایش آنچه کاربر را ناراحت یا شرمسار کند در فضای کاربری‌اش است.

هدف از صفحات کاربری این است که کاربر بتواند اطلاعاتی کلی راجع به خودش در آنجا ارائه کند و هدف از صفحات بحث تسهیل ارتباط برقرار کردن با دیگران است. هدف از هیچ‌کدام گذاشتن «لکهٔ ننگ» بر پیشانی کاربر نیست و نباید از آن‌ها برای نشان دادن مشکلات فرضی کاربر استفاده کرد مگر اینکه کاربر به دلیل مسائلی بسته شده باشد. هر محتوایی که واقعاً باید نمایش داده یا حذف شود، باید فوراً‌ به اطلاع مدیران رسانده شود، نه اینکه با کاربر درگیر جنگ ویرایشی شوید تا نظرتان دربارهٔ محتوای فضای کاربری‌اش را تحمیل کنید.

آزار خارج از اسلامیکال

برقراری ارتباط نامناسب یا ناخواسته چه خصوصی چه عمومی، دنبال کردن، یا هر نوع تعقیب کردن، وقتی سوژه ویرایشگر دیگری باشد، سیاست آزار را نقض می‌کند. آزاررسانی در خارج از ویکی، از جمله با استفاده از لینک‌های بیرونی، به عنوان عاملی تشدیدکننده در تخلفات کاربر در نظر گرفته خواهد شد، و شواهد مرتبط با آن در فرایند حل اختلاف، از جمله هیئت داوری، قابل استناد خواهد بود. در برخی پرونده‌ها، شواهد بایستی با ایمیل خصوصی ارائه شود. آزاررسانی در خارج از ویکی نیز همچون آزاررسانی درون ویکی می‌تواند زمینه‌ساز قطع دسترسی، و در موارد حاد، تحریم آزارگر شود.

ویرایشگرانی که تماس خصوصی می‌پذیرند معمولاً اطلاعات تماسشان را هم در اسلامیکال منتشر می‌کنند، و گاهی اوقات قابلیت دریافت و ارسال ایمیل از طریق رابط اسلامیکال را فعال می‌کنند. برقراری ارتباط با کاربران با استفاده از سایر اطلاعات تماس، بدون کسب اجازهٔ صریح قبلی، باید ناخواسته تلقی شود، و بسته به زمینه، ممکن است به آزاررسانی تعبیر شود. هرگز در جریان یک اختلاف به این شکل با کاربر دیگری تماس نگیرید یا وقتی که کاربر خواسته به این شکل با او تماس نگیرند. تماس غیرمنتظره با استفاده از اطلاعات شخصی همانطور که در بخش افشای اطلاعات شخصی شرح داده شد، ممکن است به تهدید علیه امنیت و آسایش کاربر تعبیر شود. کاربرانی که تماس نامناسب خارج از ویکی دریافت می‌کنند، باید این اتفاقات را به صورت خصوصی به هیئت داوری یا مدیران اطلاع دهند.

آزردن افراد خارج از اجتماع ویرایشگری

همسو با محافظت از ویرایشگران در برابر آزاررسانی که در سایر بخش‌های این سیاست شرح داده شد، آزردن افراد زنده یا تازه‌درگذشته که عضو اجتماع اسلامیکال نیستند نیز ممنوع است. محتوای آزارنده بنا بر سیاست پنهانگری، حذف یا پنهان می‌شوند. کاربرانی که چنین محتواهایی را در هر فضای نامی منتشر کنند ممکن است به مدت نامعین قطع دسترسی شوند.

رسیدگی به آزار

اگر احساس می‌کنید دارند آزارتان می‌دهند، حفظ آرامشتان را به عنوان اولین و مهمترین نکته مد نظر قرار دهید، حتی اگر سخت باشد. در اهمیت این نکته نمی‌توان اغراق کرد. اگر آزار و اذیتی دیدید، آن را با مدیری در میان‌بگذارید و در صورت لزوم پنهان‌گری، از مدیری این درخواست را بکنید.

برخی افراد در مواجهه با آزار واقعی یا تلقی از آزار، برایشان سخت است آرامششان را حفظ کنند و به صورت سازنده واکنش نشان دهند. مهم است که اتهامات راجع به بدرفتاری کسی که در معرض آزار است با در نظر گرفتن این نکته بررسی شود. در معرض آزار بودن یا احساس آزار دیدن کردن بدرفتاری هیچ ویرایشگری را توجیه نمی‌کند، اما بهتر است در این مواقع رویکرد محتاطانه‌تری را در پیش گرفت.

نکته: اگر ویرایشگران دیگر، دربارهٔ ویرایش‌هایتان نگرانی داشته باشند، احتمالاً توجه مدیران و سایر کاربران به شما جلب خواهد شد. پیام‌های محترمانه و مناسب از سوی ایشان به شما آزار محسوب نمی‌شود.

متهم کردن دیگران به آزاررسانی

متهم کردن دیگران به آزاررسانی می‌تواند تحریک‌کننده باشد، بنابراین شاید وارد کردن این اتهام در جریان حل اختلاف مفید نباشد. اگر بدون مدرک روشن مبنی بر اینکه رفتار فلانی واقعاً مصداق آزار است، تهمت آزاررسانی زده شود، خود می‌تواند به حمله به شخصیت فرد تعبیر شود. اتهامات بی‌اساس اگر تکرار شوند خود مصداق آزاررسانی هستند. نتیجهٔ این عمل اغلب این است که طرف مقابل هم شما را به آزارگری متهم می‌کند، و به این ترتیب چرخه‌ای زشت ایجاد می‌شود. همزمان، ادعاهای آزار دادن یا دیدن باید جدی گرفته شوند و نباید فوراً رد شوند مگر اینکه معلوم شود ادعاها مبنای محکمی ندارند.

آنچه آزاررسانی نیست

هدف این سیاست محافظت از قربانیان آزار واقعی است که با هدف ناراحت کردن کاربر انجام می‌گیرند، همچون مکاتبه کردن مکرر و نامطلوب با او. آزار همچون واژهٔ پیگرد در زندگی واقعی بار معنایی خاص خودش را دارد (از رفتار ناپسند ساده گرفته تا رفتار مجرمانه) و بایستی سنجیده و با رعایت بارهای معنایی به کار گرفته شود.

با وجود این، مشکل همه‌گیری در اسلامیکال وجود دارد که واژهٔ آزار را در معنایی وسیع‌تر و نادقیق به کار می‌برند که حتی موارد ساده‌ای چون ویرایش همزمان یک صفحه توسط دو کاربر (و به تعارض ویرایشی دچار شدن) را نیز در بر می‌گیرد. در نتیجه باید متذکر شد که هشدار دادن یک کاربر به کاربری دیگر بابت اخلال یا نقض نزاکت آزاررسانی نیست، البته به شرط اینکه خود به صورت مؤدبانه و با حسن نیت و با هدف حل اختلاف به جای تشدید آن صورت بگیرد.

چنین است بررسی ویرایش‌های یک کاربر برای رسیدگی به موارد ناقض سیاست. و از همین روست که سیاههٔ مشارکت‌ها برای نظارت رفتاری و محتوایی در دسترس همگان است. ویرایشگران مالک هیچ‌یک از ویرایش‌هایشان، یا هر محتوای دیگر مقالات نیستند و هر ویرایشگری حق دارد الگوی ویرایشی سایر کاربران را بررسی کند و در صورت لزوم، ویرایش‌هایشان را برگرداند. مقاومت ناضروری در برابر چنین کنش‌هایی ممکن است نشانهٔ مالکیت بر محتوا در نظر گرفته شود و به جریمهٔ کاربر بینجامد.

اتهامات بی‌اساس آزاررسانی ممکن است حملهٔ شخصی شدید در نظر گرفته شود و به نحو شایسته به آن رسیدگی شود.