سازمان ملی مالایی‌های متحد
سازمان ملی مالایی‌های متحد، که به صورت مخفف آمنو نامیده شده‌است.
ماهیت
سازمان ملی مالایی‌های متحد، که به اختصار آمنو نامیده می‌شود، بزرگترین حزب سیاسی مالزی است. از اهداف این حزب، حمایت از ملی‌گرایی، فرهنگ، نژاد، دین و سرزمین مالزی و دفاع از گسترش اسلام اعلام شده‌است.[۱]
تاریخچه
تاسیس این حزب، سال 1325 ه.ش مصادف با 1946 میلادی صورت گرفته‌است. تاسیس این حزب، پس از تحولات جنگ جهانی دوم و تلاش‌های سیاسی مالایی‌ها برای حفظ منافعشان در مقابل نفوذ و پیشرفت هندی‌ها و چینی‌ها در حوزه اقتصادی و صنعتی و سیاسی به وجود آمد. انگلیسی‌ها، پس از جنگ جهانی دوم، سعی داشتند تا در برابر تقاضاهای مالایی‌ها، پیشنهاد ایجاد اتحادیه مالایا را مطرح کردند و این اتحادیه را شکل دادند. در مقابل، گروهی دیگر با این اتحادیه به مخالفت پرداختند. مدت‌ها گذشت تا با ادغام چند سازمان در یکدیگر، در 22 فروردین 1325 خورشیدی مصادف با 12 مه 1946 میلادی، سازمان ملی مالایی‌های متحد به ریاست داتون عون جعفر شکل گرفت. بعدها داتو عون جعفر با هدف ایجاد یکپارچگی، همسو با دولت بریتانیا، خواستار پذیرش عضویت غیرمالایی‌ها در آمنو شد؛ اما سازمان با نظر وی همراهی نکرد. در نتیجه این عمل، تونكو عبدالرحمان در ۳ شهريور ۱۳۳۰ خورشیدی و مصادف با ۲۶ اوت ۱۹۵۱ میلادی، به ریاست این سازمان منسوب شد.[۲]
در اسفند ۱۳۲۸ مصادف با فوريه ۱۹۵۰ و مرداد ۱۳۳۱ مصادف با ژوئيه ۱۹۵۱، به همت آمنو دو اجلاس دينى با حضور علمای دینی شکل گرفت. این اجلاس‌ها برای ايجاد تشكيلات و اجراى احكام دينى در مالزى پيشنهادهايى كردند؛ اما با گذشت زمان، روش آمنو با آنچه اين دو اجلاس درنظر داشت، سازگارى نيافت. اجلاس دوم در كوالالامپور، سبب شد تا حزب اسلامى اتحاد مالزى تشكيل شود. این اجلاس، بخشی از سازمان آمنو شد. در سال ۱۳۳۱ مصادف با ۱۹۵۲ میلادی، با افزايش اختلاف‌ها، احمد فؤاد از آمنو كناره گيرى كرد و سرانجام حزب اسلامى اتحاد مالزى در سال ۱۳۳۴ مصادف با ۱۹۵۵ میلادی به عنوان حزبى سياسى به ثبت رسيد.[۳]
فهرست رئیسان
فهرست رئیسان آمنو تا پیش از انحلال آن عبارتند از:[۴]
- داتو عون جعفر
- تونكو عبدالرحمان
- تون عبدالرزاق
- ماهاتير محمد قائم
پانویس
ارجاعات
منابع
- احمدی‌منش، محمد (۱۳۷۵). «سازمان ملی مالایی‌های متحد». دانشنامه جهان اسلام. به کوشش حداد عادل، غلامعلی، پور جوادی، نصر الله، میرسلیم، مصطفی، و طاهری عراقی، احمد. تهران: بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.