سوره حشر
سوره حشر
سوره حشر،سوره 59 قرآن است، در لغت به معنای «جمع شدن» و «انجام کار جمعی» است. کلمه حشر در دو جا به کار رفته است، سوره ق و آیه 2 حشر. این سوره از یک واقعه برداشت شده است، در واقع پس از خیانت و نقض پیمان بنی نضیر، که مسلمانان آن ها را از اطراف مدینه بیرون راندند. لذا نام دیگر این سوره «بنی نضیر» است. از برجسته ترین آیه های این سوره می توان به هفت آیه اخر آن اشاره کرد.[۱]
پانویس
دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگ نامه علوم قرآن، 1: 2822.