حدیث ثقلین

کلمه عربی «ثقل» در لغت به معنای کالای گرانبها است و در اینجا «ثقلین» به معنای دو چیز گرانبها است. حدیث ثقلین به دو چیز گرانبهایی اشاره می کند که پیامبر اسلام  به پیروان خود توصیه می کند که پس از خود به آن بچسبند و ذکر می کند که اگر این دو چیز را محکم بگیرید، گمراه نمی شوید.

من [محمد] در میان شما دو گنج به جای گذاشتم که اگر به آنها بچسبید، پس از من گمراه نخواهید شد. یکی از آنها بزرگتر از دیگری است: کتاب خدا (قرآن) که ریسمانی است که از آسمان به زمین کشیده شده است و دومی عترت واهل بیت من است. این دو از هم جدا نمی‌شوند تا اینکه به حوض [فراوانی در بهشت، کوثر] بازگردند.

ظاهراً این روایت بارها از سوی محمد نقل شده است، اما بالاترین و معتبرترین روایت این حدیث مربوط به واقعه غدیر خم است که محمد پس از آخرین حج خود در پایان آخرین سال زندگی خود خطبه ای ایراد کرد.

انواع دیگری از این حدیث وجود دارد و در میان مکاتب مختلف فکری، همگی بر قرآن به عنوان اولین ثقه اتفاق نظر دارند. برخی از روایات اهل سنت در حدیث ثقلین، سنت یعنی سیره محمدی را جایگزین اهل بیت می کنند. این حدیث از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است زیرا محمد امت خود را به هدایت پس از خود توصیه می کند و به صراحت ذکر می کند و هشدار می دهد که یک یا هر دو مورد را ترک نکنند و تأکید می کند که این دو مورد از هم جدا نمی شوند تا در بهشت در کنار حوض با او ملاقات کنند. به وضوح به نظر می رسد که تغییر در اصل روایت به دلیل تغییر عمدی در متن تاریخی پس از او است.