علی منصور
علی منصور (۱۲۶۶–۱۳۵۳ه.ش) به ریاست ادارهٔ تحریرات انگلیس که از مشاغل مهم وزارت خارجه بود، منصوب گردید و در همان ایام ملقب به منصورالملک شد. علی منصور سال‌ها مناصب گوناگونی را در وزارت امورخارجه برعهده داشت. در پنجم تیر ۱۳۱۹ه.ش نخست‌وزیر رضاشاه شد. وی پس از خروج رضاشاه و برکناری پاکروان در دی ماه سال ۱۳۲۰ه.ش به مقام استانداری و تولیت آستان قدس رضوی منصوب شد. برخی از اقدامات وی، احیای تشکیلات کشیکی آستان، کمک به نیازمندان شهر در قحطی از محل درآمدهای آستان قدس، تکمیل ساختمان کتابخانه و موزه و تالار تشریفات و مقبرهٔ شیخ بهایی، احداث ساختمانی سه اشکوبه که زایشگاه بیمارستان شاه‌رضا در آن متمرکز بود، بازسازی جذام‌خانه، تعمیر کاشی‌های صحنین، حفر نخستین چاه عمیق مشهد در کنار صحن موزه، خرید برخی املاک برای آستان بوده‌است. وی در شهریور ۱۳۲۴ه.ش از سمت نیابت تولیت برکنار شد و به تهران بازگشت. بعد از گذشت تقریباً ۴ سال یعنی در سال ۱۳۲۸ه.ش به نخست‌وزیری منصوب شد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- سوهانیان حقیقی، محمد؛ نقدی، رضا (۱۳۹۷). آستان قدس رضوی: متولیان و نایب‌التولیه‌ها. مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۶-۰۲۴۴-۴.