جان ونزبرو

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۸ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

جان ادوارد ونزبرو (۱۹ فوریه ۱۹۲۸ – ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰)[۱] مورخ و اسلام‌شناس آمریکایی بود که در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن (SOAS) تدریس می‌کرد. او در این دانشگاه از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲ میلادی، سمت معاونت را عهده‌دار بود.[۲]

ونزبرو با انتقاد بنیادین خود از صحت تاریخی قرآن و دیگر متون اولیه اسلامی، به ویژه در رابطه با احادیث اسلامی در مورد تاریخ اولیه اسلام شناخته می‌شود. ونزبرو با انتقاد اساسی خود از اعتبار تاریخی روایات کلاسیک اسلامی در مورد آغاز اسلام و تلاشش برای ایجاد نسخه‌ای بدیل و از نظر تاریخی معتبرتر از آغاز اسلام، مکتب به اصطلاح «تجدیدنظر طلبانه» مطالعات اسلامی را تأسیس کرد. او به‌طور کلی، شک و تردید روش‌شناختی را نسبت به تألیف منابع اولیه اسلامی از جمله قرآن را پیش‌گرفته بود. به باور او، قرآن در یک دوره ۲۰۰ ساله نوشته و گردآوری شده است و باید تاریخ آن را نه از قرن اول حجاز، در عربستان، بلکه از قرن اول هجری شمسی. قرن دوم/سوم هجری در عراق دوره عباسی مطالعه کرد.[۳]

زندگی

ونزبرو در پیوریا، ایلینوی، یکی از شهرهای ایالات متحده آمریکا، متولد شد. او تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد به پایان رساند و بقیه دوران تحصیلی خود را در دانشگاه لندن (SOAS) گذراند. او در مونتایگو دی کوئرسی (Montaigu-de-Quercy) در کشور فرانسه درگذشت.

نظرات اسلام‌شناسانه

ونزبرو بر دو دیدگاه کلی باور داشته و در آثار خود به آنها پرداخته است؛ اول این که ادبیات اسلامی متأخر است و بیش از یک قرن و نیم از درگذشت محمد نوشته شده‌اند. دوم اینکه اسلام پدیده‌ای پیچیده است که نسل‌های زیادی طول کشیده تا به‌طور کامل توسعه یابد.[۴] ونزبرو همچنین دریافت که استدلال‌های حقوقی اولیه مسلمانان به قرآن اشاره نمی‌کنند، همراه با نشانه‌های دیگری مبنی بر اینکه «متن کتاب مقدس ثابتی» در دوران راشدین و امویان وجود ندارد، و این نشان می‌دهد که قرآن به‌عنوان منبع قانون، قدیمی شده است.[۵]

هنگامی که ونزبرو مطالعه نسخه‌های خطی اولیه اسلامی و قرآن را آغاز کرد، متوجه شد که متون اولیه اسلامی مخاطبانی را مورد خطاب قرار می‌دهد که با متون یهودی و مسیحی آشنا بودند. در این متون، مشکلات الهیاتی یهودی و مسیحی مورد بحث قرار می‌گیرفتند. به باور او، انتقاد از «کفار» در این ادبیات، انتقاد از مشرکان نبوده، بلکه منظور موحدانی بودند که توحید را به طور «محض» نپذیرفته بودند.

ونزبرو روایات کلاسیک اسلامی را که ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال پس از درگذشت پیامبر اسلام نوشته شده بود، با روش تاریخی-انتقادی، به ویژه نقد ادبی، تحلیل کرد. او در پی این تحلیل‌ها مدعی شد که شواهد بی‌شماری مبنی بر اینکه متون گزارش‌های تاریخی نیستند شد. او معتقد است که این گزارش‌ها، ساخت‌های ادبی متأخر به معنای مفهوم «تاریخ نجات» (Heilsgeschichte) عهد عتیق هستند که هسته تاریخی واقعی آن ناچیز است و قابل شناسایی نیست.[۶] او باور دارد که قرآن در یک پروسه طولانی بیش از ۲۰۰ سال نوشته و گردآوری شده است و بنابراین نمی‌توان آن را به محمد نسبت داد.[۷]

انتقادات‌ها

به گفته گابریل سعید رینولدز، نظریات ونزبرو نه به‌طور گسترده پذیرفته شده، و نه رد شده است.[۸] به گفته اندرو ریپین و هربرت برگ، عدم علاقه دانشمندان غیر مسلمان به عقاید ونزبرو را می‌توان دلیلی بر خروج او از چارچوب‌های علمی همچون، نادیده‌گرفتن حقایق تاریخی، استفاده از فنون نقد کتب مقدس، عدم رعایت چارچوب‌های دینی و بررسی تاریخ مناطق دیگری غیر از عربستان در آستانه ظهور اسلام دانست.[۹][۱۰][۱۱] نظریه ونزبرو در مورد روند طولانی (بیش از ۲۰۰ سال) کتابت و جمع‌آوری قرآن، امروزه به دلیل کشف نسخه‌های خطی اولیه قرآن[۱۲] که بسیاری از آنها با تجزیه و تحلیل رادیوکربن مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، امروزه توسط بسیاری غیرقابل دفاع تلقی می‌شود.[۱۳]

شاگردان

از جمله شاگردان او می‌توان به اندرو ریپین، نورمن کالدر، جرالد آر هاوتینگ، پاتریشیا کرون و مایکل کوک اشاره کرد

آثار

نفوذ

دانشجویان و دانشمندانی که در دیدگاه سنتی پیدایش قرآن نیز تردید دارند عبارتند از:دیگرانی که گفته می‌شود تحت تأثیر آثار او قرار گرفته‌اند عبارتند از Yehuda D. Nevo , Calder, Joseph van Ess, Christopher Buck و Claude Gilliot.[۱۴]

منابع

  1. ↑ "Look at What You Have Done", African American Female Mysticism, Palgrave Macmillan, 2013, doi:10.1057/9781137375056.0008, ISBN 978-1-137-37505-6, retrieved 2023-04-14
  2. ↑ Arnold David (ed.), SOAS since the sixties 2006; p.56
  3. ↑ Wansbrough, John, Quranic Studies, Sources and Methods of Scriptural Interpretation, Oxford University Press, 1977 (2nd Ed: Amherst, NY: Prometheus, 2004) 202
  4. ↑ Hawting, "John Wansbrough, Islam, and Monotheism", 2000: p.516
  5. ↑ Wansbrough, 'Quranic Studies, 1978: p.2226
  6. ↑ Harald Motzki et al. , Analysing Muslim Traditions, 2010; p. 285 ff.
  7. ↑ Andrew Rippin (ed.), The Blackwell Companion to the Qur'an, 2006; pp. 199 f.
  8. ↑ Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008: p.13
  9. ↑ Wansbourgh, John, Res Ipsa Loquitur: History and Mimesis, Jerusalem: The Israel Academy of Sciences and Humanities, 1987, p.15; quoted in "The Implications of and Opposition to, the Methods and Theories of John Wansbrough, by Berg, Herbert in The Quest of the Historical Muhammad, p.491
  10. ↑ Rippin, A. , "Literary Analysis of Quran, Tafsir, and Sira: The Methodologies of John Wansbrough" In Approaches to Islam in Religious Studies, edited by Richard C. Martin, p.159. Tucson: The University of Arizona Press, 1985; quoted in Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000: p.501-2
  11. ↑ Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000: p.501-2
  12. ↑ Sinai, Nicolai (22 May 2014). "When did the consonantal skeleton of the Quran reach closure? Part I1". Bulletin of the School of Oriental and African Studies. 77 (2). Retrieved 11 March 2020.
  13. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  14. ↑ Ibn Warraq, "Studies on Muhammad and the Rise of Islam", 2000: p.69
برگرفته از «https://www.islamical.org/w/index.php?title=جان_ونزبرو&oldid=67676»