آیه ۳۴ سوره معارج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | معارج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۴ | ||||
| شماره آیه | ۳۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۴ سوره معارج سی و چهارمین آیه از هفتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به نهمین ویژگی نمازگزاران اشاره شده است که این صفت آنان در رابطه با نماز است. برطبق متن آیه آنان نماز خود را محافظت می‌کنند؛ به این معنی که آنها بر آداب و شرایط و مواقع نماز مراقبت دارند و سعی دارند که نمازشان را از آنچه مایه فساد است؛ حفظ کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانی‌که آنان بر نماز‌های خود محافظت می‌کنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی که بر نمازهایشان مواظبند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به نهمین ویژگی نمازگزاران اشاره شده است که این صفت آنان در رابطه با نماز است. برطبق متن آیه آنان نماز خود را محافظت می‌کنند؛ به این معنی که آنها بر آداب و شرایط و مواقع نماز مراقبت دارند و سعی دارند که نمازشان را از آنچه مایه فساد است؛ حفظ کنند. به عقیده مکارم، اینکه ابتدا و انتهای این صفات نه‌گانه بر نماز تأکید شده است؛ به این دلیل است که نماز بهترین و مهم‌ترین وسیله تهذیب نفوس و پاک‌سازی جامعه است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره معارج، هفتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حاقه و پیش از سوره نبأ نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه اول از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره معارج، یک یا دو آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۹-۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره معارج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
