ابن‌قضاعه
ابوعبدالله محمد بن احمد اسدی کوفی (م ۳۴۶ ق) مشهور به ابن‌قضاعه، فقیه و محدث مسلمان بود. مورخان او را «عالم ربانی و مستجاب الدعوة» نامیده‌اند. گفته شده است که وی نزد سلطان سیف‌الدولهٔ بن حمدان در بغداد با قاضی موصل در مسئله امامت و خلافت علی بن ابی طالب مناظره و مباحثه کرد و چون قاضی به مجادله پرداخت، ابن‌قضاعه او را دعوت به مباهله کرد. گفته شده که قاضی بر اثر مباهله دستش سیاه شد و یک روز بعد درگذشت. ابن‌ندیم از ملاقات خود با او خبر داده است. از تألیفات می‌توان به الامامهٔ، انس العالم و ادب المتعلم، تحفهٔ الطالب و بغیهٔ الراغب و الرد علی ابن‌ریاح الممطور اشاره کرد. او شاگرد کلینی، علی بن ابراهیم قمی و ابومحمد هارون بن موسی تلعکبری (م ۳۸۵ ه.ق) بود.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن قضاعه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.