احمد بن عبدالله بن محمد بحرانی
جمال‌الدین ابوناصر احمد بن عبدالله بن محمد بن علی بن حسن بن متوج بحرانی (م ۸۲۰ ه.ق)، مشهور به ابن‌متوج فقیه و مجتهد امامیه که در عصر او ریاست مذهبی و علمی به او منتهی می‌شد. او در بحرین متصدی انجام امور حسبیه و رفع درگیری‌های شرعی و تدریس و تألیف بود. او در سال ۸۰۲ ه.ق برای ابن‌فهد اجازه نوشته است. بعضی از تألیفات او عبارتند از: آیات الاحکام با نام دیگر منهاج الهدایهٔ، آخذ الثار، تفسیر قرآن مجید، مقتل الحسین و کفایهٔ الطالبین فی اصول الدین. بین تالیفات او و همنامش احمد بن عبدالله بن سعید بن متوج بحرانی خلط شده و آثار آن دو را به یکدیگر نسبت داده‌اند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن متوج». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.