ابن‌مفرغ
یزید بن زیاد بن ربیعهٔ بن ذی‌العشیره حمیری از شاعران مسلمان و جد چهارم اسماعیل حمیری است. گفته شده که مفرغ، لقب ربیعه پدر بزرگ یزید بوده است آنگاه که عباد بن زیاد برادر کوچکتر ابن‌مفرغ، مأمور سیستان و نواحی خراسان شد، ابن‌مفرغ نیز همراه او به این ناحیه وارد شد. او مورد حمایت و صله برادرش قرار نگرفت و لب به هجو او گشود. از این رو عباد، کسانی را برانگیخت تا از وی مطالبه طلب کردند و به همین بهانه او را به زندان انداخت. ابن‌مفرغ مجبور شد تا هرآنچه دارد بفروشد و بدهی‌ها را پرداخت کند و با رهایی از زندان، به بصره رفت و از آنجا به شام عزیمت کرد. در شام به هجو و دشنام آل‌زیاد پرداخت. این هجوها به سرعت پراکنده شد تا آنکه عبیدالله بن زیاد به یزید بن معاویه شکایت نوشت و یزید نیز دستور به حبس ابن‌مفرغ داد. ابن‌مفرغ از شام به بصره گریخت و عبیدالله موفق شد او را در بصره دستگیر کند. عبیدالله قصد قتل برادر داشت ولی خلیفه (یزید بن معاویه) از این کار بازداشت و اجازه هرگونه شکنجه را صادر کرد. ابن‌زیاد، امر کرد تا ابن‌مفزغ
را دوای مسهل بخورانند و وی را با خوک و گربه در یک مکان حبس کردند. سپس او را در بازار بصره با آن حال گرداندند و کودکان دنبال او افتاده به استهزاء وی پرداختند. با این همه او دست از هجو آل‌زیاد برنداشت. ابن‌مفرغ در سال ۶۹ ه.ق درگذشت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن مفزغ». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.