ابن‌منده
ابوالحسن علی بن حسن بن منده، مشهور به ابن‌منده از محدثین قرن پنجم هجری قمری است. وی از راویان حدیث مشهور الطیر المشوی است که در فضیلت علی بن ابی‌طالب است. ابوالفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (م ۴۴۹ ه.ق) در کتاب خویش، این حدیث را از وی در سال ۴۳۶ ه.ق در شهر طرابلس روایت کرده است. ابن‌منده از استاد خود حسین بن یعقوب بزاز در سال ۳۷۰ ه.ق اجازه نقل حدیث گرفته است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن منده». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.