ابوداود سجستانی
سلیمان بن اشعث بن اسحق بن بشیر بن شداد بن عمرو بن عمران سجستانی ازدی مشهور به ابوداود سجستانی، از راویان حدیث و از نویسندگان یکی از صحاح سته در میان منابع اهل سنت است. از وی به وثاقت یاد شده و اعتبار بالایی در منابع سنی دارد. کتاب سنن ابوداود از مهمترین آثار اوست.
زندگی
اصل او از سیستان و زاده سال ۲۰۲ ه.ق بود. او در اوایل زندگانی خویش در نیشابور ساکن بود و با فرزندان اسحاق بن راهویه هم‌کلاس بود. او در حالی که کمتر از ده سال سن داشت، در نزد محمد بن اسلم طوسی حدیث املا می‌کرد. او بعدا به بصره رفت و در آنجا اقامت گزید و چند بار به بغداد سفر کرد. او از راویان عراق، خراسان، شام، مصر و بصره از جمله احمد بن حنبل، احمد بن صالح، مسلم بن ابراهیم، احمد بن عبید، سلیمان بن حرب و عده بی‌شمار دیگر اخذ روایت کرد. احمد بن حنبل از کسانی بود که از وی روایت کرده‌است. ابوالفرج بن جوزی درباره او گفته است که وی در نقل حدیث و علل آن، از اکابر ائمه محدثین و علماء آنان است و کتاب سنن او یکی از صحاح سته اهل‌سنت است. او این کتاب را بر احمد بن حنبل عرضه کرد و وی این کتاب را پسندید و تحسین کرد. ابراهیم حربی درباره او گفته است: «حدیث در کف ابی‌داود چون آهن در دست داود نبی نرم است و او با علم خویش ورع و تقوی را جمع کرد.» ابن‌خلکان نیز او را ستوده است. ابوداود در سال ۲۷۵ ه.ق در بصره درگذشت. عبدالله بن عبدالواحد هاشمی بر وی نماز خواند.[۱]
آثار
حاجی خلیفه علاوه بر سنن، دو کتاب دیگر به نام‌های ناسخ القرآن و منسوخه و دیگری دلائل النبوه برای او گزارش کرده‌است. ابن‌ندیم کتابی دیگر موسوم به کتاب اختلاف المصاحف را به وی نسبت داده‌است. گزارش شده‌است که در قاهره، کتابی به نام مراسیل منسوب به او چاپ شده است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوداود سجستانی». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.