سلام بن ابی‌الحقیق
سلام بن ابی‌الحقیق مشهور به ابورافع، از سران یهود در صدر اسلام بود. او در خیبر می‌زیست و از دشمنان سرسخت محمد بود. ابورافع در جمادی‌الثانی سال سوم ه.ق به قتل رسید. داستان کشته‌شدن را چنین نقل کرده‌اند که چون کعب بن اشرف، از یهودیان مدینه و دشمنان محمد، توسط یکی از انصار و از قبیله اوس به قتل رسید؛ خزرجیان نیز قصد کردند تا اقدامی مشابه اوس انجام دهند و به عقیده خود، به افتخار کشتن دشمنان محمد، برسند. آنان پس از مشورت‌ها، به این نتیجه رسیدند تا ابورافع را به قتل برسانند. برای این منظور پس از کسب اجازه از محمد، چهار تن خزرجی به نام‌های عبداالله بن عتیک، مسعود بن سنان، عبدالله بن انیس و ابوقتاده و نیز خزاعی بن اسود که با خزرجیان هم پیمان بود، اقدام به این امر کردند. این گروه شبانه به خانه ابورافع در خیبر حمله بردند و به بهانه خرید خواروبار به خانه او وارد شدند. گفته شده است که عبداالله بن انیس، شمشیر خود را به شکمش ابورافع فرو برد که از پشت بیرون آمد و به همین خاطر درگذشت. پس از به قتل‌رساندن ابورافع، افراد در هنگام گریختند، با فریادهای همسر ابورافع مواجه‌شدند و از آنجا که در اسلام، قتل زنان و کودکان در جنگ نهی شده است، پا به فرار گذاشتند. در حین فرار، عبدالله بن عتیک که چشمش ضعیف بود، از پله پرت شد و پایش سخت آسیب دید به حدی که توان راه‌رفتن نداشت و دیگر دوستانش او را تا مدینه به دوش کشیدند. پس از رسیدن گروه به مدینه، کسی را به عنوان جاسوس برای مطمئن‌شدن از مرگ ابورافع، به خیبر فرستادند. جاسوس خود را در میان شیون‌کننان جای داد و به خانه ابورافع وارد شد و دانست که ابورافع وصیت‌های آخر خود را می‌کند. وی از ابورافع نام عبدالله بن عتیک را شنید که او را قاتل خود معرفی کرد و پس از آن درگذشت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابورافع». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.