ابن‌ولید
ابوجعفر محمد بن حسن بن احمد بن ولید مشهور به ابن‌ولید، شیخ قمیین و فقیه و شخصیت برجسته آنان بود. وی در اصل قمی نبود و فقط در قم سکونت داشت. ابن‌ولید را رجالی بود و نزد محمد بن صفار، سعد بن عبدالله اشعری، حسن بن متیل دقاق و عبدالله بن جعفر حمیری شاگردی کرد. از شاگردان خود او می‌توان به شیخ صدوق، هارون بن موسی تلعکبری، ابن ابی‌جید و علی بن حسین بن بابویه اشاره کرد. گفته شده است که او در سال ۳۴۳ ه.ق درگذشت. دو کتاب الجامع و التفسیر به او منسوب است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن ولید». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.