ابوغالب زراری
ابوغالب احمد بن محمد بن سلیمان بن حسن بن جهم بن بکیر بن اعین بن سنسن شیبانی مشهور به ابوغالب شیبانی یا ابوغالب زراری، یکی از افراد خاندان معروف آل‌اعین و از بزرگان امامیه است.
نام و نسب
ابوغالب احمد بن محمد بن سلیمان بن حسن بن جهم بن بکیر بن اعین بن سنسن شیبانی مشهور به ابوغالب شیبانی یا ابوغالب زراری، یکی از افراد خاندان معروف آل‌اعین است. او از غیر نژاد عرب است. شیخ طوسی در فهرست، ابوغالب زراری را از بکیریون، و بکیریون را از زراری‌ها معرفی کرده است. به گزارش همو، این خاندان تا زمان علی النقی، امام دهم شیعیان دوازده‌امامی، به بکیری معروف بودند تا توقیعی از علی النقی صادر شد و در آن نام او ابوطاهر زراری آمده بود. پس از این نامه، این خاندان خود را زراری خواندند.[۱]
سرگذشت
گفته شده است که ابوغالب به روزگار خویش از بزرگان فرقه امامیه بود و استاد و فقیه آنان بود. او با نواب خاص حجت بن الحسن نیز در ارتباط بوده است. ابوغالب در سال ۳۶۸ ه.ق درگذشت و قبر او در نجف است.[۲]
آثار
نجاشی در فهرست گزارش می‌کند که ابوغالب زراری اخبار بنی سنسن را گردآوری کرده است و او به روزگار خود شیخ عصابه و راوی قوم بود. از جمله آثار منسوب به ابوغالب رازی، می‌توان به کتاب التاریخ اشاره کرد. این کتاب به پایان نرسید و تنها هزار ورقه از آن تخریج شد. کتاب دیگر او به نام ادعیهٔ السفر است. کتاب‌های الافضال، مناسک الحج کبیر، مناسک الحج صغیر، الرسالهٔ الی ابن ابنه ابی‌طاهر فی ذکر آل‌اعین دیگر آثار منسوب به اوست.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوغالب». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.