ابولبابه
ابولبابه بشیر بن عبدالمنذر بن زبیر بن زید بن امیه بن زید بن مالک بن عوف بن عمرو بن عوف بن اوس که در برخی منابع با نام رفاعه بن عبدالمنذر و همینطور مروان بن عبدالمنذر نیز گزارش شده و مشهور به ابولُبابه انصاری است، یکی از صحابه محمد بود. ماجرای مشهور بستن خودش به یکی از ستون‌های مسجدالنبی برای بخشیده شدنش توسط خدا، از جمله ماجراهای مشهور او در ادبیات اسلامی است.
نام و نسب
نام کامل او را بشیر بن عبدالمنذر بن زبیر بن زید بن امیه بن زید بن مالک بن عوف بن عمرو بن عوف بن الاوس و با اختلاف در برخی منابع، رفاعه بن عبدالمنذر گزارش کرده‌اند. او را به جهت کنیه‌اش، به ابولُبابه انصاری خطاب می‌کردند. زمخشری اما نام او را مروان گزارش کرده‌است. ابولبابه از انصار بود و از این رو در مدینه زندگی می‌کرد.
سرگذشت
ابولبابه از جمله کسانی بود که با ورود محمد به مدینه، در جمع یاران نزدیک او قرار گرفت. او به هنگام وقوع غزوه سویق، در مدینه، جانشین محمد شد. گزارش شده است که وی در غزوه احد و غزوات دیگر محمد پس از احد شرکت داشت. به نقلی دیگر، او در غزوه بدر نیز حاضر بود. بر اساس گزارش منابع اسلامی، او در جریان غزوه بنی‌قریظه، نماینده دو طرف شد تا با یهودیان بنی‌قریظه گفتگو کند و نتیجه را به محمد برساند. او به این هنگام وارد جمع یهودیان بنی‌قریظه شد و چون وضع و تقاضای وساطت آنان برای نجات یهودیان را شنید، به حال آنان ترحم کرد. آنان از ابولبابه تقاضای مشورت کردند که با محمد بجنگند یا اینکه تسلیم او شوند. ابولبابه به آنها گفت که تسلیم شدن آنها برایشان بهتر است اما در همین حین با دست به گلوی خود اشاره کرد که در این صورت نیز شما کشته خواهید شد. این پیغام ابولبابه به یهودیان، از نظر خود او خیانت به محمد و اسلام تلقی شد و از همین رو، سریعا خود را به مسجدالنبی رساند و خودش را به یکی از ستون‌های مسجد بست. او قسم یاد رد تا خدا او را نبخشد، از ستون جدا نشود. گزارش‌های اسلامی چنین گفته‌اند که در شب همان ماجرا، محمد که در خانه ام‌سلمه بود، خبر بخشیده شدن ابولبابه را به ام‌سلمه داد. ام‌سلمه نیز این خبر را به ابولبابه رساند اما او نپذیرفت و تقاضا کرد که خود محمد او را آزاد کند. از این رو محمد برای آزادی او به مسجد وارد شد. در خبر دیگری گزارش شده است که محمد خطاب به ابولبابه گفته است که اگر او نزد من می‌آمد تقاضای بخشش می‌کرد، واسطه او و خدا می‌شدم تا خدا او را ببخشد. گفته شده که او در روزگار خلافت علی بن ابی‌طالب درگذشت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابولبابه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.